Fiena

Uit het leven gegrepen. Niets menselijks is Fiena vreemd. Problemen, dilemma’s of levensvragen? Fiena probeert je aan het denken te zetten. Je kunt met het antwoord iets doen of naast je neerleggen. Het is soms verrassend en soms niet wat je wilt horen. Maar wel altijd eerlijk.
Janken
Door
Fiena
16 juli, 2011

Beste Fiena,

Ik ben een huiler, nee ik ben geen jong zeehondje maar een volwassen vrouw van 56 jaar. Ik jank wat af. Minstens een keer per dag lopen de tranen over mijn wangen. Dat is als ik ’s morgens de krant lees. De overlijdensadvertenties zijn voor mij iedere dag weer een aanleiding om te huilen. Dikke tranen om vreemde mensen die gestorven zijn. Soms raakt een zinnetje mij, met liefde bedacht door nabestaanden, of soms omdat deze voor mij totaal onbekende overleden op te jonge leeftijd. Ik weet niet goed waarom. Maar ik hou het niet droog.

Als klein kind plaagden mijn broers en zus mij al door te zeggen dat ik een zielig arm klein kindje was. Dat was al genoeg om mij in tranen te doen uitbarsten. Mijn moeder zei dan: ‘ze ontroert zich zelf’.

Bij een sentimentele film houdt de tranenstroom niet meer op. Zodat ik na de film met dikke pijnlijke ogen mijn bed in duik. Als mensen een prijs winnen, zijn mijn tranen niet te stuiten. De volgende dag tijdens de herhaling, zijn mijn tranen er niet minder om. Als mijn kleindochter een liedje zingt of mijn kleinzoon een dansje doet: tranen met tuiten. De kinderen staan verbouwereerd naar oma te kijken. Ik schaam me kapot.

Soms moet ik naar een begrafenis van een oeroude kennis of een verre verwant. Mensen waar ik echt geen nauwe band mee heb. Ik zit de hele H. Mis te snotteren. De mensen denken dat ik een zeer geliefd iemand heb verloren. Het is gewoon pijnlijk. Ik ga deze situaties al vermijden. Ik begin al te slikken als ik aan zielige situaties denk. Ik kan een zee vullen met mijn zoute tranen.

Een verhaal vertellen wat maar zweemt naar emotie en ik schiet meteen vol. Daar zit ik dan in een gezelschap dat niet meer weet waar het moet kijken. Als ik iemand tegenkom die al een tijd niet heb gezien, wordt ik heel emotioneel. Soms trek ik het niet en loop heel snel een andere kant uit.

Ik kan fantaseren over vreselijke rampen die mijn familie treffen. Het lijkt allemaal net echt en ik zet het op een brullen. Alleen al bij de gedáchte.

Het vreemde is dat ik een optimistisch, vrolijk iemand ben, misschien wat overgevoelig? Het leven is voor mij een groot tranendal geworden. Fiena, hoe hou ik het droog?

Beste Z,

Ooit van krokodillentranen gehoord? Volgens het woordenboek zijn dat: gehuichelde tranen...

Deel dit artikel

Lees volgende Fiena
Regels