Beste Fiena,

Als ik terug kijk in mijn leven, kan ik me niet herinneren dat ik vroeger veel haast had. Ik deed alles op mijn gemak en was toch altijd op tijd omdat ik goed kan organiseren. Ik merk nu dat iedereen haast heeft en nooit op tijd is. Daar heb ik last van. Afspraak is afspraak. De smoesjes zijn niet van de lucht, ik stond in de file (daar moet je inderdaad rekening mee houden), mijn bezoek ging niet weg (zeg dat jij op tijd op je afspraak wil zijn), verslapen (heb je geen wekker?), boodschappen gedaan in de stad (jaaa) enz. Deze mensen vergeten dat ze mijn tijd stelen. Ik ben klaar om ze te ontvangen en kan tijdens het wachten niets anders gaan doen. Heel vervelend vind ik mensen die afbellen. Ze gaan iets anders doen. Er kwam een leukere activiteit voorbij en dan kiezen ze daarvoor. De eerste afspraak wordt tweede keus. Het geeft een rot gevoel om tweede keus te zijn.

Lang geleden had ik een vaste afspraak op vrijdagmorgen met een vriendin en een vriend. Vaste prik. Daar kwam nooit iets tussen. Wij lieten alles uit onze handen vallen voor dit samenzijn. Daardoor werd het bijzonder, de warmte, de vriendschap en het plezier was groot. Soms was het best moeilijk om de afspraak na te komen. De kinderen hadden vakantie en werden aan hun lot over gelaten, de echtgenoot had ATV en dus vrij maar hij moest het alleen uitzoeken. De vrijdagmorgen was voor ons drieën heilig. Na ongeveer zes jaar was het voorbij wegens ziekte en dood. De herinneringen aan het samenzijn van de twee overgebleven leden van de club, zijn nog heel levend en worden gekoesterd.

Ik zou weer zo’n soort clubje willen. Maar hoe ik ook probeer dit te realiseren. Het wil niet lukken. Het blijven vrijblijvende bijeenkomsten. Niemand wil zich nog vastleggen. Bijna niemand heeft tijd genoeg. De mensen hebben beperkt tijd omdat de volgende afspraak ook vastligt. Snel, snel naar de volgende activiteit. Er is nooit ruimte om uit te lopen, om het te laten gebeuren dat je niet naar de klok kijkt maar achter uit leunt en de boel de boel laat. Heel soms komt het dicht bij de harmonie van vroeger. We zaten vorige week met z’n vieren te handwerken, notabene! Er was rust en een fijn gesprek. Het kwam een beetje in de buurt. Die momentjes pak ik.

Beste F,

Vergeet de tijd