Beste Fiena,

Deze week scheen het lentezonnetje. Ik was in de positie om het wat rustig aan te doen. Tenminste dat gunde ik mezelf. Beetje in huis klungelen, beetje denken, beetje lezen en af en toe een terrasje pikken. Dan voel ik me alsof ik in een ander land op vakantie ben. Vooral rond een uur of tien ’s morgens. Een heerlijk ontbijtje en misschien ook wel een lichte lunch onder een parasol. Nee, niet in mijn eigen tuin maar ergens waar iets te zien valt. Midden in de stad. Mensen kijken. En er valt veel te zien, heel veel!

Nietsvermoedend zag ik een mijnheer (60+) uit de ingang van het bejaardentehuis komen. Mooie grijze haardos bijeengebonden met een elastiekje tot een grappig staartje. Korte broek tot op de knieën op een oranje autoped!!!! Ik moest twee keer kijken voor ik mijn ogen geloofde. Maar het was echt waar. Even later liepen twee jongemannen hand in hand voorbij in zwembroek en ontbloot bovenlijf. De stad is geen strand en de juiste kleding in iedere situatie is echt niet te veel gevraagd. Even later scheuren twee bejaarde mannen met honkbalpetjes in een scootmobiel voorbij... Woon ik soms in Amerika? Een keurige mevrouw in mantelpakje neemt plaats aan een tafeltje op mijn terras. Niets aan op te merken tot.... ik haar onderbenen zag, één en al kleurige draak. Een heftige tattoo. Ik vraag me stiekem af waar op haar lijf nog meer prentjes staan afgebeeld. Het volgende opvallende beeld was een papa met een soort van bakfietsachtig rijwiel waar drie!!! kinderen plaats hadden onder een afdakje. De kinderen zaten heerlijk ontspannen, papa iets minder, hij trapte alsof zijn leven er van afhing met het zweet op zijn voorhoofd. Ook flaneerde een omaatje langs mijn tafeltje met een knalrode lok in haar permanentje. Zullen haar puber-kleinkinderen haar wel hebben aangeraden. Mijn aandacht ging vervolgens naar vier luidruchtige jongeren die een winkelwagentje voortduwden. Volgeladen met een hoge toren van kratten bier. Ik zag ook nog megazakken chips. Ze hadden duidelijk iets te vieren en daar waren ze waarschijnlijk al mee begonnen. Ze waren erg vrolijk en dat mocht iedereen meebeleven. Een mijnheer van middelbare leeftijd met een klein hondje aan een hele lange riem, bekeek de jongelui afgunstig. Hij had duidelijk zijn tijd gehad en hij wist dat hij afging met zijn in sandalen gestoken voeten met opgetrokken kniekousen tot aan zijn sneeuw witte knobbelige knietjes. Zou hij zich diep van binnen misschien een beetje generen? Vroeger was hij toch hip geweest? Dit alles was nog niet genoeg. Een echtpaar met bruin gelooide gezichten in korte broeken en stevige wandelschoenen stegen van hun hoog opgetast rijwiel. Duidelijk mensen die niet op een kilometertje of 200 keken. Alle spullen waaronder een tent en kookstel navenant kunstig opgerold en verstouwd op de fiets onderweg naar verre oorden. Ze waren toe aan een kleine rustpauze en een smakelijke, gezonde maaltijd. Ze hadden tenslotte nog een heel stuk voor de boeg.

Toen had ik genoeg gezien en genoten tot mijn volgende korte vakantie.

Beste V,

Hebben mensen u ook opgemerkt?