Beste Fiena,

Het zit in de genen. Het goed kunnen omgaan met kinderen. Mijn vader had het en mijn zoon heeft het. Mijn vader was geen gewone vader. Ik kan me niet herinneren dat hij mij ooit iets verbood of ernstig toesprak. Ik was niet altijd even lief. Vaak was ik brutaal maar hij keek me alleen maar aan. Niet boos maar juist glimlachend. Ik voelde me dan altijd heel schuldig. Hij bezocht vaak klanten en ik mocht altijd mee. Het was nooit te lastig. Hij deed alles op de fiets en ik zat achterop.

Ik was een verlegen kind en toch wilde ik vaak mee naar deze voor mij vreemde mensen. Voor mij waren deze tochtjes altijd een avontuur. Ik moest op mezelf letten, mijn vader was geen bezorgde vader. Hij liep bijvoorbeeld gewoon altijd op zijn eigen tempo en of ik hem bij kon houden viel hem niet op. Ik sukkelde achter hem aan om hem niet kwijt te raken in een vreemde omgeving. Hij hield er geen rekening mee dat ik een kind was maar behandelde mij als zijn gelijke.

Wat hij goed kon was afdalen naar mijn belevingswereld. Wij speelden samen en het niveau was gelijk. Hij had net zoveel plezier als ik. Hij vertelde griezelige verhalen waar ik dus bang van werd. Maar toch wilde ik ze horen. Hij vertelde keer op keer dezelfde verhalen zonder er ooit genoeg van te krijgen. Net zoals ik. Altijd was hij geïnteresseerd in wat ik te vertellen en vooral te vragen had. Hij was nooit ongeduldig.

Daarentegen was mij opvoeden niet zijn ding. Hij zei altijd tegen mijn moeder: ‘laat dat kind toch met rust’. Ik hoefde van hem nooit mijn bord leeg te eten. Vooral geen groente. Ik lustte ze niet. Als mijn moeder niet keek, at hij snel mijn groente op. Hij was nooit te beroerd om mij een dubbeltje te geven voor een ijsje of andere snoep.

Mijn zoon is wel een opvoeder. Hij let er wel op dat de kinderen gezond eten, spreken met twee woorden, niet brutaal zijn en gewoon luisteren. Hij doet dat op een hele vriendelijke manier. Dat is het verschil.

Van de andere kant is hij ook kind met de kinderen. Hij wordt ook weer helemaal kind en maakt deel uit van hun wereld. Eigenlijk heeft hij het kind in zichzelf nooit verlaten. Ik wou dat ik dat ik deze eigenschap meegekregen had.

Beste A,

In dit geval heeft een goede eigenschap een generatie overgeslagen.