Beste Fiena,

Mijn ogen zijn open gegaan wat betreft vakantie vieren. Wij gaan ieder jaar met het gezin, mijn vrouw en een zoon van nu 15 en een dochter van nu 13, in een huisje of stacaravan. Soms in het buitenland zoals Frankrijk en Italië en soms in Nederland. Dit jaar zijn we in Zeeland geweest. Drie weken in een huisje aan het Grevelingenmeer. Het is zo dat ik altijd gedaan heb wat mijn vrouw en kinderen graag wilden. Ik dacht er niet echt bij na. Ik heb altijd ingestemd met hun ideeën. Mijn vrouw wil graag een huisje en mooi weer. De kinderen willen zon, zee en strand. Ik sjokte altijd mee naar het strand, huurde stoelen, zette een windscherm op en maakte met de kinderen zandkastelen, speelde badminton, zocht schelpen en zwom met ze in zee. We namen lekkere hapjes mee naar het strand en lagen te bakken in de zon. Ik dacht altijd, dit is vakantie! Eerlijk gezegd vind ik daar niet veel aan. Ik doe het voor mijn vrouw en kinderen. En dat is niet alles, nee ik moet opeens zonodig minigolf spelen. Dat doe ik thuis ook niet. Als ik dat leuk zou vinden zou ik dat wel het hele jaar door doen. Maar het hoort bij vakantie, dacht ik1 We gingen ook slenteren op diverse boulevards en in dorpjes met ‘leuke’ winkeltjes. Daar gaan mijn vrouw en dochter totaal uit hun bol en kopen niet alleen allerlei prullen voor thuis maar ook kleding. Zelf moet er ook aan geloven en laat me overhemden met vreemde patronen aanpraten of nog erger, korte broeken. Dat wil ik helemaal niet, maar zeg er eens wat van! Het is vakantie en het moet kunnen. Wat ook moet is plaats nemen in een soort van treintje of riksja-achtig voertuig en ons op die manier van A naar B verplaatsen. Ik voelde me totaal opgelaten maar dat is je aanpassen aan je omgeving en alles willen meemaken op vakantie.

Op het park waar ook ons huisje staat, is van alles te doen. Er worden karaoke-avonden georganiseerd en linedance is ook in. Hilarisch vindt mijn vrouw dat en ik wil haar vakantie niet verpesten. Dit is voor haar vakantie vieren. Ik vind dat ik niks te vieren heb, maar doe gewoon mee.

We gaan ook de omgeving bekijken. In Frankrijk en Italië was het erg warm, om niet heet te zeggen. Een stad bekijken is dan niet heel aangenaam. Dit jaar in Zeeland vond ik niets de moeite waard om te bekijken. Op het landschap was ik binnen tien minuten uitgekeken. Er is namelijk helemaal niets te zien. De dorpjes bestaan uit drie leuke huisjes en verder een rits cafetaria’s, restaurantjes en ijssalons bezet met andere toeristen. Zelfs de beroemde ‘Zeeuwse babbelaars’ vielen vies tegen. Geef mij maar een lekker stuk vlaai.

Het enige wat ik dacht was: ‘wat is Limburg toch mooi!’ en ‘was ik maar thuis!’ Die gedachte liet me niet meer los. Ik denk dat onze zoon volgend jaar niet meer met ons mee gaat maar met vrienden er op uit gaat. Over enkele jaren is dat ook zo met onze dochter. Ik heb bedacht dat ik dan aan de beurt ben en samen met mijn vrouw iets heel anders ga doen in de vakantie. Wat dat is weet ik nog niet!

Beste P,

Oost, west, thuis best? Is dat uw plan misschien?