Beste Fiena,

Eigenlijk zou ik heel blij en gelukkig moeten zijn. Maar dat ben ik helemaal niet. Het is namelijk zo dat mijn zoon gaat trouwen. Hij loopt al aardig naar de veertig en het is hoog tijd dat hij onder de pannen komt. Zou je zeggen...Maar ik zie dat toch een beetje anders. Mijn jongen had een leuk vrijgezellenleven. Veel met vrienden op stap, leuke vakantietrips. Hij heeft een appartementje met alles er aan en er op. Hij heeft een goede baan bij een bekend bedrijf. Hij hoefde zich nergens zorgen over te maken. Ik deed voor hem de was, Hij kwam vaak bij ons eten en ik hield zijn appartementje netjes. Tot J. Op de proppen kwam. In eerste instantie was ik blij maar dat duurde niet lang. Zij zat er helemaal niet op te wachten om met de ouders van haar vriend kennis te maken. Zij heeft totaal geen interesse in de ouders van haar vriend. Ook niet in zijn twee zussen. Zij heeft een wereldbaan en vliegt de hele wereld over. Ze is altijd net weg of net terug of staat op het punt om weg te gaan. Zij heeft een zeer ongeregeld leven. Huiselijkheid is ver te zoeken. In mijn ogen heeft mijn zoon niets aan haar. Ze kennen elkaar nu ruim een jaar. Nou ja, kennen...als je alle tijd bij elkaar zou tellen die ze aan elkaar besteed hebben, kom je misschien aan drie weken. Wij hebben het meisje één keer gezien. Met de familie van het meisje hebben we nog geen kennis mogen maken. Dat komt wel op de bruiloft, zegt ze! Die bruiloft dat is ook zoiets. Ze trouwen alleen voor de wet en ze willen alleen met de wederzijdse ouders uit eten gaan. Verder niets. Geen kerkelijk huwelijk, geen receptie, geen diner, geen feest. Een hele kale bedoening. Na het etentje vertrekken zij op huwelijksreis naar een ver oord. De gasten kunnen afdruipen naar huis. Dat is volgens mijn allemaal een idee van háár. Mijn twee dochters hebben een echte bruiloft gehad met een mooie jurk en alles wat er bij hoort. Mijn kleinkinderen hadden zich al verheugd om bruidsmeisjes en bruidsjonkertjes te zijn. Komt allemaal niets van. Het allerergste is nog dat ze daar boven in Holland willen gaan wonen. Dicht bij Schiphol in verband met het vele reizen van ‘madam’. Mijn zoon is daar al op zoek naar een baan. Hij geeft alle zekerheden op en stort zich in het ongeluk. Dat weet ik wel zeker. Als ik met hem daar over praat, wordt hij kwaad en loopt gewoon de deur uit. Zo ken ik mijn jongen niet. Dat is de invloed van mijn toekomstige schoondochter.

Stel je voor dat ze ook nog kinderen krijgen. Wie zorgt daar dan voor? Hij werkt hard en veel en zij is altijd weg!

Aan mijn man heb ik ook niets. Hij zegt dat onze zoon oud en wijs genoeg is om zelf zijn keuzes te maken. Fiena, ik kan er niet meer van slapen en ik ben al zeven kilo afgevallen. Wat moet ik toch doen?

Beste C,

Probeer een leuke (schoon)moeder te worden.