Beste Fiena,

Mijn dochter uit Amsterdam komt weer op bezoek, samen met haar man en kinderen. Leuk, denkt u misschien. Nou, over het algemeen wel maar er zitten enkele kleine haken en ogen aan vast. Ik ben alleenstaand en ik doe zo’n beetje waar ik zin in heb. Ik heb een hele leuke baan voor halve dagen. Daarmee kan ik me redden al is het geen vetpot. Ik vind vrije tijd belangrijker dan geld.

Het probleempje zit in het feit dat ik nogal een slordig mens ben. Mijn dochter daarentegen is heel precies en netjes. Niet té maar net goed.

Echter, in de ogen van mijn dochter ontbreekt in mijn huis van alles. Te beginnen bij reinheid! Misschien moet ik inderdaad mijn houten vloer vaker dweilen. Maar alleen haar kinderen kruipen over de vloer. Alle andere mensen lópen er over. Mijn muren en plafonds zijn inderdaad toe aan een witbeurt. Dat gaat komende zomer gebeuren. Ik doe dit iedere twee jaar omdat ik veel bezoek krijg en een smalle kamer heb. Er gebeuren dus wel eens ongelukjes met vuile handen en omgestoten glazen wijn. In mijn huis mag gerookt worden dus krijg ik al snel een bruine aanslag op de muren. Bij mijn dochter wordt niet gerookt in verband met de kleine kinderen. Heel goed. Ik zou het niet kunnen verbieden al rook ik zelf niet meer. Ik vind het gewoon gezellig. Mijn kasten zijn ook zo iets. Alles waar een deurtje voor zit, gebruik ik als een soort vuilnisemmer. Niet dat ik vuilnis in prop maar zo ziet het er wel uit. Ik duw er alles achter wat me in de weg staat. Dus mijn linnen- en kledingkast zien er niet uit. Het zijn inloopkasten Praktisch zult u denken. Niet bij mij. Wat niet ziet, wat niet deert, is mijn lijfspreuk. Ik vouw niets op en ik strijk niets. Ik gooi de spullen er zowat achter. Soms ruim ik wel op. Tenminste een beetje. In mijn ogen is het dan helemaal goed. In de ogen van mijn dochter doet het pijn.

Onder het aanrecht staan in sommige kastjes pannen. Maar wat voor pannen. Ik koop ze op rommelmarkten. Dus een complete pannenset moet je bij mij niet zoeken. Ik heb bruine pannen met een randje bloemetjes en ook roestvrij stalen pannen en een lichtblauwe en zo’n mooie oranje. Niet goed, als je naar het afkeurend gezicht van mijn dochter kijkt. Ja, ze heeft gelijk want ik schuur mijn pannen niet van de buitenkant. Alleen van binnen. De buitenkant ziet er dan ook bij allemaal aangebrand uit. Ik moet nodig naar een rommelmarkt voor ‘nieuwe’ pannen van keurige huisvrouwen die hun pannen wel schuren.

Ik weet zeker dat alle huisvrouwen- en mannen zo hun zwakke kanten in de huishouding hebben. Bij de een is het de was waar maar geen eind aankomt stof. Bij mijn dochter zie ik soms stof. Zij veegt te weinig stof. Ik zeg niets, ik registreer alleen. Ik kijk ook niet afkeurend. Ik neem het zoals het is. Lieve Fiena, Ik wil me niet meer schamen over mijn huishoudkunsten.

Beste mevrouw E,

In plaats van minder is hier meer schaamtegevoel op z’n plaats. Misschien dat u dan wat ijveriger wordt. U bent gewoon een luie huisvrouw!