Beste Fiena,

Insteken, draadje omslaan, door laten gaan, af laten gaan. Dit zijn de regels om te kunnen breien. Ik leerde ze zestig jaar geleden van mère Bonaventura. Ik was zeven jaar en ik zat in de eerste klas (nu groep 3) van de lagere school bij de nonnen van de Sint Ursula school in Roermond. Over deze school zal ik maar zwijgen! Maar mère Bonaventura was alleen maar lief. Ze was klein van gestalte, zevenjarigen staken al snel met hoofd en schouders boven haar uit, maar ze was groot van geest. Je moest van haar houden of je wilde of niet. Met veel geduld bracht ze de kinderen in alle klassen het handwerken bij. In de eerste klas breiden wij een outfitt voor onze poppen. Daar moet je nu eens mee aankomen. We leerden rechts en averrechts breien. Met katoen en dunne naalden. Dat ging vaak mis, mijn steken die veel te vast op de naalden zaten vlogen geregeld van de naalden af. Dan zat ik met een vuil geel frommeltje te kijken. Maar mère Bonaventura wist weer alle steken op de naalden te krijgen. Zonder boze blikken of gemopper breide ze snel een hele naald of twee. Steeds als ik mijn viezig lapje terug kreeg als een brei les begon moest ik twee keer kijken of het wel mijn lapje was. Als door een wonder was er een stuk aangebreid, schoon en regelmatig. Mère Bonaventura had over haar hart gestreken en mij onopvallend geholpen zodat de strenge juf het niet in de gaten had. Op het eind van het schooljaar had ik een aangeklede pop, in een kruippakje, een muts, een tasje. Ik was trots! Helemaal zelf gemaakt. Maar de mère had nog een belangrijke taak op school. Ze zorgde voor de arme kindertjes door oud papier te verzamelen. De kinderen brachten trouw oude kranten mee naar school. Ze stond iedere morgen klaar om ze in ontvangst te nemen met een lief bedankje namens alle arme kindertjes. Voor haar verjaardag vroegen de andere leerkrachten om de volgende dag allemaal minstens één krant mee te brengen. Haar dankbaarheid was grenzeloos. Iedere dag tijdens speelkwartier stond deze mère bij de toiletten om de kleintjes te helpen als dat nodig was. Ik heb eens opgezocht op internet wie ooit de H. Bonaventura was. De H. Bonaventura (eigenlijke naam Johannes Fidanza) werd in 1217 in Italië geboren. Hij werd op vierjarige leeftijd op wonderbaarlijke wijze genezen van een ziekte. Die dag was het dat deze Johannes had uitgeroepen: 'O buona ventura', vrij vertaald: 'wat een gelukkige gebeurtenis'. Sinds die tijd droeg hij als bijnaam Bonaventura. Veel later werd hij onder anderen patroon van alle kinderen. Wat zou mère Bonaventura gedacht hebben toen zij haar naam aannam?

Beste M,
Na 60 jaar zo mooi herinnerd te worden is een buono ventura.