Beste Fiena,

Heeft u daar nou ook last van? Van vergeetachtigheid? Ik merk dat veel mensen daar last van hebben, ikzelf niet uitgezonderd. Ik troost me met de gedachte dat ik daar niet alleen in sta. Het maakt het leven er niet gemakkelijker op. Bijvoorbeeld gisteren. Ik heb normaal gesproken een vast programma. Opstaan, douchen, ontbijt. Voor een keer heb ik eerst ontbeten en daarna wilde ik gaan douchen en aankleden. Er kwam een kink in de kabel en er stond een monteur voor de deur om de verwarmingsketel na te kijken. Ik was niet aangekleed en vergat dat ook helemaal te doen. Mijn boekhouder kwam en ik zat nog in de peignoir, ongewassen en de tanden niet gepoetst. Vreselijk! Vorige week vergat ik dat ik mensen had gevraagd op een gezellig dineetje bij mij thuis. Dat was me volkomen ontschoten. Ook toen ze voor de deur stonden ging geen lichtje branden. Ik ging koffie maken en was me nergens van bewust. Toen deze vriendin vroeg wat we aten, ging me iets dagen schoot ik in de stress. Ik heb eerlijk opgebiecht dat ik de afspraak vergeten was en we hebben iets bij de Chinees gehaald. Ik vergeet vaak boodschappen die ik echt nodig heb. Ik maak een lijstje maar vergeet het lijstje mee te nemen. Ik sta in winkels en weet niet meer wat ik moet kopen. Onverrichter zaken ga ik weer naar huis. Als het te laat is, merk dat ik bijvoorbeeld dat we geen toiletpapier meer hebben. Dan is het hek van de dam. Hoe zal mijn man dit opnemen? Hij wordt inmiddels kwaad op me als ik weer iets cruciaals vergeten ben. Dat vind ik onterecht, ik doe het niet met opzet. Maar het was wel genant dat ik zijn verjaardag vergeten ben. Hij keek mij ’s morgens al vreemd aan en maakte toespelingen. Maar ik kwam niet op het idee dat hij jarig was. Tot ’s middags allerlei bezoekers op de stoep stonden en ik geen vlaai in huis had. Een regelrechte ramp! Verder ben ik heel slecht geworden in gezichten onthouden. Mensen zeggen mij gedag en spreken me soms aan maar ik weet totaal niet wie het zijn. Ik schaam me rot en probeer dit te verbloemen. Ik praat maar een beetje met ze mee. Tot ik naar de gezondheid van iemands vrouw vroeg. Zij was een half jaar geleden met de noorderzon met een andere vent vertrokken. Dat was een pijnlijke situatie.

Hoe erg kan het worden? Gisteren was ik met mijn dochter shoppen in Maastricht. Ik stapte een roltrap op en vergat mijn hand los te maken van de leuning. Mijn benen gingen al naar boven terwijl mijn hoofd nog beneden hing. Ik kuukelde bijna van de trap. Mijn dochter kon me nog net opvangen onder het hard uitroepen van mám....

Beste A,

Dit is pas het begin.