Fiena

Uit het leven gegrepen. Niets menselijks is Fiena vreemd. Problemen, dilemma’s of levensvragen? Fiena probeert je aan het denken te zetten. Je kunt met het antwoord iets doen of naast je neerleggen. Het is soms verrassend en soms niet wat je wilt horen. Maar wel altijd eerlijk.
Oma
Door
Fiena
29 januari, 2006

Beste Fiena,

Ik ben voor de derde keer oma geworden. Daar ben ik onnoemelijk blij mee. Vooral omdat mijn zoon en schoondochter vlak bij wonen. Mijn andere twee kleinkinderen wonen in het noorden des lands en ik zie ze dus niet heel vaak. Wat ik altijd zeer betreurd heb. Maar mijn dochter betrekt me overal bij en zorgt ervoor dat de kinderen mij goed kennen. Ik ga natuurlijk ook geregeld hun kant op. Mijn dochter vraagt vaak hoe ik de kleine voorkomende probleempjes met de kinderen zou oplossen. Dat is een heerlijk gevoel. Ze hoeft het helemaal niet op mijn manier te doen maar ik word wel gehoord. Mijn dochter vindt ook dat zij een hele fijne jeugd heeft gehad. We zitten vaak echt een uur aan de telefoon te bedenken wat het beste voor de kindjes is: zelfgemaakt eten of kant en klare potjes, iedere dag in bad of om de dag, welke tv programma’s geschikt zijn enz enz. De gewone dagelijkse dingetjes.

Nu is het een heel ander verhaal met mijn schoondochter. Ik mag me nergens mee bemoeien. Ik mag niets zeggen en ik mag niets doen. Ja, ik mag een dag in de week oppassen. God zij dank. Maar ik moet op mijn tenen lopen om niets verkeerd te doen. Als ik bijvoorbeeld zie dat mijn kleindochter rode billetjes heeft omdat zij tandjes krijgt, mag ik haar niet insmeren met een daarvoor bestemd zalfje. Ik mag geen speeltje kopen of een paar sokken. Dat mag allemaal niet. Waarom niet? Ik weet het niet. Ik wil zo graag een steun zijn voor haar omdat ik uit ervaring weet dat je als verse moeder niet alles kunt weten en soms fouten maakt. Het kindje is dan de dupe en voelt zich niet lekker in een veel te warme trui of als zij het fruithapje duidelijk niet verdraagt.

Ik ben nu al bang om te vertellen wat we op mijn oppasdag hebben gedaan. Vaak is mijn schoondochter het er niet mee eens. Ik ga heerlijk wandelen met mijn kleinkind en mijn schoondochter vindt dat teveel van het goede of het kindje slaapt in de tuin op een deken in het gras. Nee, zij moet persé in haar bedje slapen. Ik doe het eigenlijk nooit goed. Ik vind het vanzelfsprekend dat ik op mijn oppasdag de dingen zoveel mogelijk doe zoals het kindje het gewend is. Maar ik weet niet wat zij gewend is omdat ik daar nooit iets over hoor. Ik denk wel eens dat mijn schoondochter misschien heel onzeker is en dat niet wil laten merken. Of misschien vindt ze het moeilijk om het kindje uit handen te geven.

Fiena, ik word er zenuwachtig van en vraag me steeds af of ik dit of dat wel mag doen met mijn kleindochter. Het voelt niet meer ontspannen en de glans van de oppasdag is er van af. Hoe los ik dit op?

Beste C,

Práát met uw schoondochter! Zij kan er onmogelijk tegen zijn dat er meer mensen dan zij en haar man van het kindje houden en het allerbeste willen.

Deel dit artikel

Lees volgende Fiena
Druk