Beste Fiena,

Mijn man wil eindelijk ‘rustig’ gaan leven. We zijn nu allebei 60 jaar. Hij heeft altijd hard gewerkt, met veel plezier. Hij gaat binnenkort met pensioen en hij verheugt zich daarop. Ik niet! Daar zijn diverse redenen voor. Ten eerste is hij dan de hele dag thuis. Dat ben ik niet gewend. Ik ga en sta de hele dag waar ik wil zonder iemand verantwoording te hoeven afleggen. Dat wil ik zo houden. Ik wil geen bemoeienis met mijn huishouden. Ik poets zo weinig mogelijk, maar ik kook wel graag. Ik doe mijn boodschappen zonder al te veel op de prijs te letten. Ik koop wat we lekker vinden. Daar wil ik mee doorgaan. Ik zit niet te wachten op iemand die wil dat ik op de kleintjes ga letten. Mijn man heeft geen hobby’s omdat hij daar nooit tijd voor nam. Ik hoop wel dat hij zich nu nieuwe interesses gaat ontdekken. Ik sta er open voor om sommige dingen samen te gaan doen. Bijvoorbeeld een cursus schilderen of beeldhouwen. Ik ben bang dat hij dat idee ver van zich al schuift. Ik denk dat hij eerder wil gaan golfen. Gehuld in vreemde, opzichtige kleding. Dat vind ik waardeloos maar dat moet hij vooral doen. Als ik maar niet mee hoef.

Maar eigenlijk schrik ik het meeste van zijn idee van ‘rustig leven’. Dat staat voor mij gelijk aan saai, saai en nogmaals saai. Ik zie het al voor me. Iedere dag is hetzelfde als de vorige. We doen vooral alles samen. 24 uur per dag bij elkaar, dat lijkt me echt vreselijk. Ik heb een eigen vriendenkring. Het is toch anders als hij daar steeds bij is. Ik ben zelden bevriend met een stel. Het is niet zo dat je een vriendin hebt en je krijgt de man van die vriendin er gratis bij. Mijn man heeft twee goede vrienden en ik vind dat hij daar dingen mee moet ondernemen, mannendingen. Ik heb niets met hun vrouwen en weiger om gezellig met z’n vieren of zessen iets te ondernemen.

Ik zou het liefste een beetje avontuur in ons leven brengen. Eigenlijk het tegendeel van ‘rustig’. Als het aan mij ligt verkopen we huis en haard en gaan een wereldreis maken met een camper bijvoorbeeld. We blijven jaren en jaren onderweg. Overal waar het ons bevalt, blijven we zolang als we willen. Ik zie ons al een half jaar wonen in een klein dorp in Spanje of in Ierland of Noorwegen. Maar het kan ook zijn dat we in Zuid-Afrika stranden. Over een jaar of tien kunnen we alsnog rustig gaan leven.

Fiena is dit een goed plan?

Beste N,

Inladen en wegwezen!