Beste Fiena,
Mijn zus en ik zijn altijd twee handen op een buik geweest. Wij hadden bijna iedere dag contact. Het zij lijfelijk, hetzij per telefoon. Zij is vijf jaar ouder maar onze kinderen hebben ongeveer dezelfde leeftijd. Ook onze echtgenoten konden goed met elkaar overweg. Wij hielpen elkaar met klussen en ook met de opvang van de kinderen. Nooit viel er een onvertogen woord.
Tot... ongeveer zes weken geleden. Ik weet niet meer hoe we er op kwamen maar mijn zus en ik kregen woorden over de opvoeding van de kinderen. Van het een kwam het ander en binnen de kortste keren stonden we hysterisch naar elkaar te krijsen. We maakten elkaar uit voor vuile vis en nog veel erger. Het scheelde niet veel of we hadden elkaar aangevallen. Het liefste had ik haar gekleurde, gepermanente haren uit haar kop getrokken. We gedroegen ons als viswijven. Onze mannen stonden er bedremmeld bij. Het huis was in rep en roer, zelfs de hond kreeg een aanval van de zenuwen en begon spontaan over te geven. Het gebeurde bij mij thuis en ik heb ze zo ongeveer de deur uit geduwd. De zelfgeteelde sla en komkommer die zij hadden meegebracht, heb ik hun achterna gegooid. Mijn zus was ook niet voor de poes en ik kreeg de blouse die zij van mij had gekregen voor de voeten geworpen. Maar pas nadat zij hem aan stukken gescheurd had. Het kon haar helemaal niet schelen dat zij in haar BH met de regenjas er over naar huis moest. Hun en onze kinderen (tussen 10 en 14 jaar) zetten het ook op een schreeuwen. Hun kinderen werden naar de auto gesleurd en er in gepropt. Daarna scheurden zij weg met piepende banden. De hele straat heeft mee kunnen genieten. De buren hadden de politie gebeld. Dus we hadden ook nog de politie aan de deur. Het is echt een schande voor ons. Wij wonen in een keurige buurt. Zulke ruzies komen nooit voor.
Vanaf die tijd heerst er radiostilte. Zij laten niks horen en wij ook niet.
Maar ik heb al lang en breed spijt. Ik wil het weer goed hebben.
Dus ik ben uit aan het zoeken welk tv-programma ik het beste kan inschakelen. Er zijn verschillende programma’s die je helpen om het weer goed te maken. In één programma ga je samen uit eten en in een ander programma moet een tussenpersoon bemiddelen. Ik weet niet goed hoe ik een en ander aan moet zwengelen. Hoe lang zou het duren voordat zij alles komen filmen? Heb ik dan ook zelf nog inbreng op welke manier je het weer goed wilt maken? Is het misschien erg belastend voor de kinderen? Moeten zij ook op tv? Stel je voor dat mijn zus het niet wil goedmaken. Dan ziet heel Nederland dat. Ik maak me nu al vreselijk zenuwachtig voor dit hele gebeuren.
Fiena, hoe moet ik dit allemaal in het garen hangen?
Beste G.
Waarom ga je niet gewoon naar haar toe met een bos bloemen en zegt ‘sorry’?
Sterkte, Fiena