Mevrouw W. S. te L. is het niet eens met de opvoedingsmethoden van haar dochter en haar zoon. Zij is de gelukkige oma van drie kleinkinderen. Zij schrijft:

Beste Fiena,

Mijn dochter heeft een dochtertje van twee jaar en een van drie en een half jaar. Mijn zoon en schoondochter hebben een zoontje van drie jaar. Ik ben het geregeld niet eens met hun opvoedingsmethoden. Maar ik zeg niets. Dat is helemaal hun zaak. Als ik op ze pas, gelden mijn regels. Ik heb het zelf vroeger tenslotte ook op mijn eigen manier gedaan. Alleen met een ding heb ik echt moeite: de zindelijksheidstraining. Dat gebeurt namelijk niet. De kinderen van tegenwoordig hebben allemaal pampers aan en ze voelen niet wanneer ze nat of vies zijn. Papa en mama vinden het ook wel makkelijk en zijn wat lui uitgevallen. Ze doen geen moeite om de kinderen te leren op het potje of het toilet te gaan.

Mijn kinderen waren met anderhalf jaar zindelijk. Als ze kunnen praten, kunnen ze ook om het potje vragen. Dat is mijn mening. Mijn dochter en schoondochter zijn het daar helemaal niet mee eens. Als een kind op z’n vierde jaar (voordat hij of zij naar groep 1 gaat) zindelijk is, is dat prima. Volgens hun lopen kinderen gemakkelijk een trauma op, als ze te vroeg zindelijk moeten zijn.

Beste Fiena, graag uw mening hierover.

Geachte W.

Uw vraag heeft me wel aan het denken gezet. Volgens mij lag de zaak vroeger iets anders omdat wij stoffen luiers gebruikten. Dat was eerst: de poepluiers in een emmer water uitspoelen en daarna wassen, ophangen om te drogen en opvouwen. Een hele klus. Een vervelende klus. Dat zou wel eens de reden kunnen zijn dat wij, moeders, daar snel van af wilden zijn.

Al mijmerend kwam ik tot de schokkende conclusie dat vooral vrouwen levenslang te maken hebben met luiers. Dit is volgens mij een taboe, hier wordt niet over gesproken! Ga maar na: als baby en peuter draag je luiers of pampers. Dan komt het luierbroekje, dat is een verkapte luier. Als je puber bent krijg je te maken met je maandstonden. Daar zijn tegenwoordig gelukkig goede materialen voor. Maar het lijkt ontzettend veel op een luier. De tijd van de inlegkruisjes breekt aan. Klein maar toch. Op een bepaalde leeftijd worden inlegkruisjes weer (grote) maandverbanden, want we worden een beetje incontinent. Deze moeten op een gegeven moment toch vervangen worden door het echte werk: de teena-lady. Een hele stap. We eindigen in de meeste gevallen in een hele grote luier!

Dus lieve W. Een paar jaar meer of minder in de luiers maakt op een heel leven eigenlijk niets uit.

Relax! Fiena