Beste Fiena,

Naarmate ik volwassen werd, merkte ik steeds meer op dat er de hele dag door gelogen wordt. Leugentjes om bestwil. Dat wel. Leugentjes die bijna waar zijn. Ze steken het slachtoffer een riem onder het hart, geven moed. Maken het leven een beetje lichter. vermijden ruzie. Ik bedoel leugens zoals: wat zie je er goed uit, naar de kapper geweest? Het haar zit leuk. Zo’n slecht resultaat van het onderzoek bij de dokter wil niets zeggen. Veel mensen worden er oud mee. Ik vergeet ook veel en ik ben een stuk jonger dan jij. Dat vergeetachtige heeft iedereen. Ik denk dat je groot gelijk hebt, die vriendin deugt niet. Je soep smaakt heerlijk, geef me het recept alsjeblieft. Het was gezellig, doen we snel over. Nee, ik kan niet op bezoek komen, ik moet naar mijn tante die ziek is. Ik ben ziek, ik kan niet komen werken.

Op die manier gaat het dagelijks. Ook ik bezondig me aan deze gemakkelijke onwaarheden. Ik denk dat de ander best wel in de gaten heeft, dat het compliment bezijden de waarheid is. Het slachtoffer reageert zoals verwacht op het smoesje of niet gemeend compliment. De belogen persoon bedankt zich netjes voor de aardig bedoelde opmerking.

Dat is nog het meest frappante. Stel deze persoon zou zeggen: ik merk best dat je het niet meent wat je zegt. Of: ik geloof niet wat je zegt. Wat denk je eigenlijk echt?

Wij groeien op met leugens in de media. Advertenties in de geschreven media tot schattige, ludieke, en humorvolle filmpjes op tv over producten die we absoluut nodig hebben om gelukkig te zijn. We wéten dat dit niet waar is en toch kopen we het.

Beste Fiena, hoe gaat u hiermee om?

Beste F,

Ik wil het zó graag geloven dat ik het geloof.