Beste Fiena,

Mijn probleem is dat ik niet kan plannen. Alles wat ik doe, doe ik minstens twee keer én ik doe er twee keer zo lang over als mijn vriendinnen. Er is iets met mij niet helemaal in orde of ik heb alleen maar vriendinnen die uitzonderlijk snel zijn en nooit iets vergeten. Iedere dag is voor mij een race tegen de klok. Ik ben nooit op tijd klaar met iets al begin ik nog zo tijdig. Daarbij heb ik ook nog een slecht geheugen. Begin er maar aan!

Ik ben getrouwd met een heel geduldige man, dat scheelt. Hij is daarbij heel verstandig. We hebben drie zeer ongeduldige kinderen van 8, 10 en 12 jaar. Ik heb het gevoel dat ik er altijd achteraan hobbel. Mijn kinderen lijken in dat opzicht niet op mij. Gelukkig voor hun.

Het begint ’s morgens al. Ik moet goed wakker worden bij een kop koffie. De andere huisgenoten niet, zij zijn druk in de weer en hebben hun geheel eigen manier van slim plannen en precies de tijd uitrekenen die ze nodig hebben om op tijd op school en werk te komen. Ze maken toilet, ontbijten, kijken ondertussen nog even hun huiswerk na, mijn man denkt er aan om de vuilnis buiten te zetten en de haren van de jongste te fatsoeneren. Ik kijk wezenloos toe. Iedereen flitst aan me voorbij. Als ik een beetje bekomen ben van deze film in sneltreinvaart, begint mijn taak. Het huishouden doen. Ik begin ergens, dat is verschillend, met de was, de ontbijtboel op te ruimen of stof te zuigen. Mijn keuze daarin is niet heel bewust. Ik kan ook zomaar iets anders gaan doen, bijvoorbeeld mijn moeder bellen. Ik vind dit dan op dat ogenblik heel noodzakelijk en vergeet totaal waar ik mee bezig was. Mijn man heeft al eens een schema voor mij gemaakt maar dat werkt voor geen cent. Ik raak daar heel gefrustreerd van want de tijd die voor ieder klusje staat, komt niet eens in de buurt van de tijd die ik nodig heb. De tijd vliegt voor mij als een schaduw heen en plotseling is de dag alweer voorbij. De kinderen staan opeens voor mijn neus en ik moet nog zoveel doen! Het eten staat nooit op de juiste tijd op tafel. Sterker nog, de aardappelen zijn nog lang niet gaar terwijl de groente staat te verpieteren en het vlees nog moet ontdooien. Boze gezichten en paniek in de tent. We eten dan maar brood met doorgekookte groente of we halen iets bij de fritesboer of chinees. Ik heb de sportkleding niet gewassen en de verjaardag van oma vergeten. Mijn sleutels van het huis zijn kwijt en plotseling staat bezoek voor de deur. Een avondje dat al weken geleden is afgesproken. Ik heb nog geen flintertje chips of iets van dien aard in huis. Laat staan cullinaire hoogstandjes die eigenlijk van mij verwacht worden. Het leven is een en al ellende. Fiena, hoe krijg ik alles op de rails?

Beste G,

In uw man en kinderen hebt u een prima team dat het helemaal in de vingers heeft. Maak daar optimaal gebruik van.