Fiena

Uit het leven gegrepen. Niets menselijks is Fiena vreemd. Problemen, dilemma’s of levensvragen? Fiena probeert je aan het denken te zetten. Je kunt met het antwoord iets doen of naast je neerleggen. Het is soms verrassend en soms niet wat je wilt horen. Maar wel altijd eerlijk.
Soort zoekt soort
Door
Fiena
16 oktober, 2013

Beste Fiena,

Volgens mij heb ik het van mijn vader. Het maken van vrienden en kennissen van heel divers pluimage. Het is een klein talent en niets om trots op te zijn. Je hebt het gewoon.

Mijn vader had vrienden in alle lagen van de bevolking. Het was in de jaren 50 nog heel duidelijk in welke groep je thuis hoorde. Wij hadden een winkel en hoorden dus bij de middenstand. In dit geval werd je geacht KVP te stemmen en op zondag naar de kerk te gaan. Daar trokken mijn ouders zich niets van aan. Ook niet van wat de mensen wel zouden zeggen.

Mijn vader had vrienden die zwommen in het geld en vrienden die geen dak boven hun hoofd hadden. Ik bezocht samen met mijn vader families die, in mijn ogen, in een soort kasteel woonden. Hun kinderen hadden kamers die net zo groot waren als onze huiskamer en keuken samen. Ik keek mijn ogen uit op hun speelgoed.

Maar ik ging ook met mijn vader mee naar een hele goede vriend van hem. Hij woonde in een verveloos huis met alleen maar een tafel en drie verschillende stoelen en een kale peer aan het plafond. Verder kwam ik bij boerenfamilies met vele kinderen en waar de meisjes jongensschoenen droegen. In deze warme keuken kregen we zelfgebakken vlaai.

Mijn vader bracht op een dag een Griekse jongen mee naar huis. Ik denk een van de eerste gastarbeiders in Roermond. Hij zei tegen mijn moeder: ‘dit is een goede jongen en hij blijft bij ons logeren omdat hij nog geen kamer heeft gevonden.’ Mijn moeder was wel wat gewend en Andreas bleef een week. Toen had mijn vader een kamer voor hem gevonden. Hij werd een goede vriend van de hele familie en oppas van de kinderen van mijn zus.

Niet alleen werden mensen bij ons thuis opgevangen, ook honden die werden gered van een wisse dood in het slachthuis. Dat er een reden was waarom ze zouden worden afgemaakt, daar stond mijn vader niet bij stil. Er waren dan ook gemene krengen bij.

Een vriendin merkte onlangs op dat ik wel heel veel vreemde mensen kende. Dat zij zich afvroeg hoe ik daar aan kwam omdat zij dit helemaal niet gewend was. Dat zette mij aan het denken en toen dacht ik ineens aan vroeger. Het is me met de paplepel ingegoten dat alle mensen gelijk zijn. Nooit neerkijken op iemand die het niet voor de wind gaat of niet de mogelijkheden heeft om een zogenaamd ‘normaal’ leven te leiden. Juist mensen die buiten een vastomlijnd vakje leven, hebben iets te vertellen. Namelijk dat het ook anders kan (lopen).

 

Beste K,

Bestaan er normale mensen?

Deel dit artikel

Lees volgende Fiena
Loslaten
Lees volgende artikel
Ik heet Tim