Ik ben 19 jaar. Ik wil werken.

Ik heb geleerd voor electriciën en ik heb ook al gewerkt bij een bedrijf. Ik ben mijn baan kwijt geraakt door voor de helft eigen schuld. De baas had goede plannen met mij maar ik ging in die tijd voor het eerst op mezelf wonen. Dat lukte niet zo goed en daardoor kwam ik in de problemen. Ik werd ontslagen. Mijn moeder heeft me altijd in de watten gelegd. Ik hoefde thuis helemaal niets te doen. Daardoor heb ik niet geleerd om voor mezelf te zorgen. Mijn ouders hebben allebei een drukke baan en niet zoveel tijd om dingen samen te doen. Maar op zaterdag gingen we wel met z’n drietjes de stad in. Boodschappen doen en kijken wat we verder nodig hadden. Ze hebben mij altijd gesteund. Mijn dagbesteding is nu bij mensen met een beperking bij Het Trefpunt. 

Ik heb twee weken thuis op mijn kont gezeten en daar werd ik helemaal gek van. Dat is niets voor mij. Ik heb gesolliciteerd bij de ECI en ik hoop een baan te krijgen voor vier dagen per week. Via dat werk kan ik misschien doorstromen naar een ander bedrijf. 

Men zegt dat ik wel de capaciteiten heb. Ik ben niet goed in theorie maar ik leer heel snel in de praktijk. Ik heb geen diploma omdat ik de theorie gewoon niet in mijn hoofd krijg. Veel bijles gehad maar ik snapte het gewoon niet. Maar als ik een klus twee keer gezien heb, maak ik het zo!

Mijn hobby is atletiek, aan mijn scooter sleutelen en ik zou graag naar een sportschool gaan. Maar op dit ogenblik heb ik daar geen geld voor. Ik hoop dat dit binnenkort anders is. Ik woon nu in een te groot appartement en ben op zoek naar iets kleins in Roermond of daar buiten. Dat maakt me niet uit. Mijn appartement is veel te groot, er staat bijna niks in. Dat is niet gezellig. Mijn vader beheert mijn geld en ik betaal mijn appartement van mijn spaargeld. Dat is ook de reden dat ik op zoek ben naar een baan, er moet geld binnenkomen. Ik heb spijt dat ik het bij mijn oude baas verpest heb.

Ik heb een leuke vriendin en ik hoop op een baan en een appartementje. Dan komt alles goed.