Beste Fiena,

De kranten staan er vol van, over de zorgverzekeraars en hun bezuinigingen. Ik leer een andere kant kennen van een zorgverzekeraar. Het zit zo: ik heb diabetes en daarom krijg ik al jarenlang een pedicure vergoed met een aantekening voor diabetesvoeten. Zij komt ongeveer 10 keer per jaar bij mij thuis. Helemaal fantastisch. Iedereen blij. Maar nee, het moet helemaal anders volgens de zorgverzekeraar. Mijn pedicure moest lid worden van een verzekeraar. Dat deed ze tegen wil en dank. Zij voelde zich niet meer vrij maar afhankelijk van de zorgverzekeraar. Het gevolg voor mij is dat ik naar een podo-pedicure moest voor een onderzoek dat drie kwartier in beslag zou nemen. Daar moet ik naar toe met een taxi, heen en terug. Kosten 27 euro. De kosten zijn voor mij.

Mijn voeten behoeven geen speciale behandeling, ik heb geen eksterogen, ingegroeide nagels of een andere speciale behandeling nodig. Dit onderzoek bij de podo behelsde: een voetmeting, aandacht voor mijn gevoel in mijn voeten, een adermeting en het beantwoorden van vele vragen. Zo ver, zo goed.

Het resultaat is dat ik twee keer per jaar naar de podo-pedicure moet. In plaats van tien keer nog zes keer een behandeling van mijn eigen pedicure vergoed krijg. Daarbij moet ik nog vermelden dat mijn diabetes verpleegkundige, in dienst van mijn huisarts vier keer per jaar een intensief onderzoek naar mijn voeten doet. Dus drie professionals kijken 16 keer per jaar naar mijn voeten waar niets aan hoef te gebeuren behalve het knippen van mijn nagels.

Dit noem ik lichtelijk overdreven. Voor mij betekent het dat ik vier keer per jaar mijn pedicure zelf moet betalen plus twee keer een taxi heen en terug naar en van de podo-pedicure. Wat gebeurt er als er inderdaad problemen met de voeten zijn. Komt dan wekelijks iemand mijn voeten bestuderen? Of misschien dagelijks?

Dat doet me denken aan een programma op tv over Rusland. Daar werd een buitenlandse filmploeg door de politie op de bon geslingerd omdat ze misschien over enkele uren teveel lawaai zouden kunnen gaan maken. Ze werkten dus preventief.

Beste Fiena, dit noem ik niet bezuinigen maar geld weg gooien. Ik voel me gewoon schuldig door aanspraak te maken op zoveel onnodige zorg. De zorgverzekeraar kan het geld beter gebruiken voor mensen die de zorg écht nodig hebben.

Beste P,

In dit geval is meer, minder.