Beste Fiena,

Mijn ideeën over het leven na de dood, zijn simpel. Er is niets na de dood en ook niet vóór de geboorte. Ik geloof eerder in de grote kringloop, het universum heeft altijd bestaan en blijft altijd bestaan in veranderende vormen. Alles en iedereen heeft een bepaalde tijd van leven en daarna ontstaat weer ander leven. Ik zou het geweldig vinden om tijdens mijn leven kennis te maken met een ander soort leven in het heelal. Ik denk niet dat dit er in zit. Het is allemaal te ver van de aarde en het zou heel toevallig zijn als buitenaards leven zou bestaan in de tijd dat wij, mensen bestaan en in onze nabijheid.

Maar goed, soms twijfel ik aan het toeval, maar meestal niet. Het zit zo: ik heb alle familieleden en vrienden verzocht een tekening te maken van zichzelf, een zelfportret dus, voor mijn verjaardag. Voor mij het ultieme cadeau, een zelfgemaakt ‘kunstwerk’. Van deze tekeningen laat ik een boek maken, een ‘smoelenboek’. Bijna zonder uitzondering raakte men in paniek. ’ik kan niet tekenen, ik heb het druk, mag ik een foto bewerken op mijn computer of is het goed als mijn partner mij tekent?’ dat waren de smoesjes die zij bedachten. Ik heb geen medelijden, geen neppers, ze moeten gewoon zelf aan de slag.

Ik vond dat ik mezelf niet mocht uitsluiten en dus ging ik op zoek naar potloden en penselen. Ik dacht aan een klein houten koffertje dat ik ooit van mijn onlangs overleden zus had gekregen. Zij had kortstondig een hobby, bomen tekenen op kaartjes die zij als ansicht verstuurde naar vrienden en familie. In het koffertje zaten houtskool en stiften, kaarten en een schetsboek. In het schetsboek vond ik een tekening van haar hand van knotwilgen. Haar favoriete bomen.

Ik kreeg meteen het idee om deze tekening ook in het voorgenomen ‘smoelenboek’ op te nemen. Zij heeft geen gezicht meer, ze is gecremeerd en de as is verstrooid. Opgenomen in de eeuwige kringloop. Ik kreeg de tekening van haar op het juiste moment in handen. Ik weet zeker dat zij niet in het boek zou willen ontbreken. Zij wilde altijd overal bij zijn.

Als ik in bovennatuurlijke ‘ietsen’ zou geloven zou ik het een teken aan de wand vinden om deze tekening op dit moment te vinden. Dat geloof ik dus niet maar het is wel een heel fijn toeval. Mijn zus zal niet ontbreken in het boek en zoals gewoonlijk opvallen door haar bijzondere zelfportret in de vorm van een knotwilg.

Beste M,
Misschien is er toch meer tussen hemel en aarde dan u denkt...