Beste Fiena,

Mijn man en ik zijn nog niet lang ouders van een prachtige dochter van drie maanden. Het kindje was heel erg gewild. We wonen drie jaar samen, hebben een leuk (huur)huis met tuin en allebei een baan. De bedoeling is dat ik binnenkort drie dagen per week ga werken. Het kindje groeit voorspoedig en we zijn er allebei heel blij mee. Maar ook ongerust. Wij maken ons nu al zorgen over wat er allemaal gaat komen. Kunnen we dat wel allemaal aan. De twijfels slaan toe. Onze dochter wordt een dag per week opgevangen door mijn moeder en een dag in de week door de moeder van mijn vriend. De oma’s vinden dit heel fijn. Maar doen we daar wel goed aan? Hebben we deze beslissing genomen omdat het óns goed uitkomt of omdat het goed voor het kind is? Is het te verwarrend voor het kind om steeds op een andere plek te zijn, door iemand anders verzorgd te worden? Moeten we kiezen voor een vaste verzorgster in ons eigen huis? Of voor een kinderopvang? Niemand kan ons antwoord geven op onze vragen. Wij hebben het idee dat iedereen maar wat doet zonder te weten wat het beste voor het kind is.

Wij hebben nog veel meer vragen. Hoe lang moet je doorgaan met borstvoeding? . Wanneer is het beter om het kind op zijn eigen kamer te laten slapen? Wanneer zal het de nacht doorslapen? Voor welke voeding moet je kiezen? Zelfgemaakt prakje of uit potjes? Als het kindje huilt, moet je het dam meteen oppakken of vijf minuten laten huilen? Kiezen voor rust en reinheid of om het kind steeds nieuwe dingen te laten ervaren? Ik ben steeds onzekerder geworden. Iedereen geeft je raad maar wel steeds een andere. Aan mijn eigen moeder heb ik ook niks. Zij is van mening dat ik helemaal niet moet werken. Fiena, dat is financieel niet mogelijk. Trouwens ik geloof niet dat dit goed voor mij zou zijn. Of is dit weer egoïstische gedacht? De andere oma vindt het niet gepast dat ik af en toe uitga met mijn vriendinnen. Naar het café of naar een concert. Ik ben nog jong (28) en wil deze dingen blijven doen. Mijn man trouwens ook. Daarbij vinden we het leuk om samen naar de bioscoop te gaan of een weekendje naar een grote stad. Van de andere kant kan ik mijn dochtertje geen heel weekend missen...nog niet tenminste. Deze prangende vragen durf ik helemaal niet te stellen omdat ik gewoon bang ben dat ik dan een slechte moeder ben of lijk. Ook denk ik al aan de keuze van een school. Kies ik voor een alternatieve school met veel vrijheid en veel creatieve vakken of voor een school waar gewoon geleerd wordt op de ouderwetse manier? Moet school altijd leuk zijn of is het gewoon moeten leren? Hoe ga ik zelf om met ge- en verboden? Ben ik streng doch rechtvaardig of ben ik een vriendin voor mijn dochter? Wanneer verwen ik haar? Die ik dat met (te) veel aandacht en (te) veel spullen? Hoe kan ik haar wensen weigeren?. Vooral als alle andere kinderen het wel mogen en wel krijgen?

Fiena dit zijn vragen die dagelijks door mijn hoofd spoken. Maar waar zijn de antwoorden?

Beste F,

Als ouders twijfelen, beslissen de kinderen!