Beste Fiena,
Op dit moment wordt mijn houten vloer gerenoveerd. Dat is geen peulenschil. Niet voor mij en zeker niet voor mijn vloervernieuwer. Een mijnheer die hogere aspiraties heeft dan van een versleten vloer weer totaal nieuwe uitstraling te geven. Dat doet hij trouwens ook met veel overgave. Maar zijn echte passie is het doorgronden van het leven. Hij is spiritueel geïnspireerd, filosoof en vooral optimist. Voor hem zijn alle mensen goed, ook de slechte.
Mijn houten vloer moet vetvrij worden gemaakt met een schuursponsje en veel doorzettingsvermogen, daarna volgt het schuren en vervolgens worden bijgewerkt met een soort vloeibaar hout, daarna wordt primer opgebracht en twee keer met lak (kleur eierschaal) bedekt en als laatste komt daarop een doorzichtige laklaag. Tussen de verschillende werkzaamheden moet een en ander vele uren drogen. Tijdens het drogen zit ik gevangen in een gedeelte van de huiskamer van drie bij twee meter. Mijn eigen gevangenis. Tussen het schilderen en het drogen hebben de vloerenmijnheer en ik tijd om de zin van het leven te bespreken. Ik vind het een moeilijk maar interessant onderwerp. Ik probeer me te verdiepen in zijn ideeën. Moeilijk, moeilijk. Ik begrijp hem niet. Soms lijkt er een spoortje licht in de duisternis te gloren maar verdwijnt ook weer net zo hard. Hij is spiritueel onderlegt en ik niet. Ik ben meer een bodemtype. Eerst zien en dan geloven maar probeer serieus agnost (zou kunnen dat er een Gods bestaat) te zijn maar nijg onbedoeld naar het idee dat God niet bestaat maar alles een kringloop is, dat de tijd en het universum oneindig herhaald worden. Zo zie je dat we goed met onze tijd omgaan.
De vloerenmijnheer maakt van het saaie schoonmaakwerk een soort van meditatie. Hij hoort een innerlijke mantra en werkt op dat thema drie keer zo hard en de tijd vliegt. In die tijd verblijf ik op mijn toegemeten meters en verlang naar het eindresultaat van de vloer. Ik denk dat het mooi wordt. Net zo mooi als toen hij splinternieuw was. Ik stond toen op de stoep voor mijn raam en keek naar binnen en zag dat het goed was. Ik was blij. Ik had toen, vijftien jaar geleden, deze zelfde vloer samen met een vriendin gelakt. Nu ben ik de 65 jaar gepasseerd en zou dat niet meer kunnen. Maar nu is de vloerenmijnheer op mijn pad gekomen. Hij zet mij aan het denken over mijzelf en de wereld. Dat is toch een mooie bonus. Misschien ga ik door hem een andere dimensie van het leven ervaren. Misschien wordt mij een en ander duidelijk. Het zou zomaar kunnen zijn dat ik inzicht krijg en mijn leven over een andere boeg gooi. Het komt in mij op om veranderingen in mijn leven te brengen. Ik ga dingen doen die ik nog nooit heb gedaan. Fiena, is dat een goed idee?
Beste K,
Hou het nu maar gewoon bij toekijken terwijl andere mensen werken.