Beste Fiena,

Ouderdom komt met gebreken. Toen ik jonger was, zei deze wijsheid me niks. Nu ben ik ouder en inderdaad het klopt, ik moet hulpstukken gebruiken om enigszins goed te kunnen leven. Een bril kreeg ik al op 9-jarige leeftijd. Een trauma. Ik vond het vreselijk maar ik zag weer alles. De letters en cijfers op het schoolbord en ik kon op de kerktoren weer zien hoe laat het was. Rond de vijftig kreeg ik er een leesbril bij. Dat vond ik geen ramp. Iedereen van mijn leeftijd kreeg er een. Op een gegeven moment sloop een kruk in mijn leven. Gewoon voor wat meer steun en om te voorkomen dat ik zou vallen. Het wende en mijn stok werd mijn steun en toeverlaat op trottoirs met scheve tegels en vervelende traptreden. Diabetes werd geconstateerd. De eerste jaren voldeden pilletjes en toen werd het spuiten geblazen. Alles went. Op en gegeven moment werd bukken moeilijk vanwege een buikoperatie en ik schafte een grijpstok aan. Fantastisch. Ik raap gemakkelijk de krant op, bloemkoolroosjes en andere ongerechtigheden die wegspringen tijdens het schoonmaken en wat dies meer zij, pik ik gemakkelijk op. Een ware uitkomst. Ook tillen mocht niet en mijn zoon of de bovenburen zetten mijn vuilcontainertjes buiten. Inmiddels gebruik ik in plaats van een kruk een rollator. Een grote stap richting heel oud en gebrekkig. Daar moet ik nog aan wennen. Ik schat dat dit wennen nog een tijd duurt en ik maar spaarzaam gebruik maar van mijn 'taxi' zoals mijn oudere zus de rollator noemde. Vandaag heb ik een afspraak gemaakt om een steunkous aan te laten meten. Heel modern met klittenband. Op die manier kan ik hem zelf aan- en af doen. Ik verkeer in staat van verdoving. Ik kom nooit meer van dit hulpmiddel af. Een gruwelijk gegeven. Ik kan me niet voorstellen dat deze kousen wennen. Never nooit niet! Ik vraag me af wat me nog meer boven het hoofd hangt. Meer kan ik eigenlijk niet aan. Toch moet ik stiekem toegeven dat ik niet meer goed kan horen. Eerst dacht ik nog dat de mensen op tv niet duidelijk articuleerden. Maar ik moet toch toegeven dat het aan mij ligt. Ik wacht nog een tijdje om een gehoortest te laten afnemen. Ik denk wel eens dat het handig zou zijn om alleen een hoofd met hersens te kunnen zijn. Gewoon het lijf afschaffen. Mijn hoofd zou in een lekker warm badje drijven en allerlei mooie en grappige ideetjes hebben die uitgevoerd werden door anderen. Nooit meer pijn, jeuk of obstipatie.

Best V,
Ook nooit meer een heerlijke maaltijd, de lentezon op je gezicht of een arm om je heen