Beste Fiena, Hoe ouder je wordt, hoe meer bewust van je eigen vergankelijkheid en van die van je naasten. Maar ook de overlijdensadvertenties in de krant geven mij af en toe een schokje. Het zijn dan wel vreemden maar zeker als de overledenen nog jong waren of een lang ziekbed hadden of juist een heel kort, kan mij dit raken. Als de dode uit de advertentie de leeftijd had van een van mijn kinderen, zet mij dat aan het denken. Je moet er toch niet aan denken... Ik denk ook aan de tijd die mij nog gegeven is. Ik word zestig. Ik ben nu in de generatie beland waarin mensen een voor een wegvallen of met ziekte en verval te kampen krijgen. Je moet blij zijn als je kwalen niet heel ernstig zijn. Je zegt al gauw dat er mee te leven valt. Vooral als je kijkt naar degenen die het zwaarder hebben. Oudere mensen worden vaak afhankelijk van hulp van familie of vreemde zorg. Dat is ook niet gemakkelijk. Je wilt dit niet maar er zit niets anders op. Nu pas begrijp ik mijn eigen moeder beter die altijd zei dat oud worden niet leuk was. Toen begreep ik niet wat ze bedoelde. Het ging toch allemaal goed? Ik verloor bijvoorbeeld uit het oog dat zij al haar familie en vrienden naar hun laatste rustplaats bracht. Zij bleef alleen over. Nieuwe vrienden of vriendinnen maak je niet meer zo snel. Je deelt geen gemeenschappelijk verleden. Dat merk ik nu ook al. In nieuwe vrienden moet je tijd investeren. De belangstelling en interesse opbrengen om het levensverhaal van de ander samen te doorleven en je daarin in te leven. In deze wereld van snelheid en oppervlakkige geneugten een fijne opgave, wat mij betreft. Ik hou van mensen die verhalen vertellen. Niet alleen privé maar ook op tv. Documentaires over levenslopen die de diepte in gaan. Achtergronden belichten en in het licht van de geschiedenis bekeken worden. Grandioos! In dat licht probeer ik mijn eigen levensgeschiedenis ook te zien. Ik nam besluiten die niet goed uitpakten. Maar in die tijd heel verstandig leken. Dat vind ik dan achteraf te vergeven. Ik denk niet snel: had ik maar.... Waarschijnlijk zou ik als ik voor dezelfde keuze stond, in dezelfde tijd weer die stomme weg inslaan. Het ligt ook aan je karakter. Mensen veranderen tijdens hun leven, soms ten goede en soms ten kwade. Ik ken mensen die toen ze jong waren openhartig, hulpvaardig, aardig, genereus, eerlijk, liefdevol en invoelend waren. In de loop der jaren zijn ze veranderd in keiharde mensen die alleen aan zichzelf denken. Dat kan gebeuren. Misschien zijn ze erg teleurgesteld in hun leven? Wie zal het zeggen? Beste L, Ik hoop dat dit een kleine overpeinzing is en niet hele jaar aanhoudt!