Beste Fiena,

Hellup! Mijn poetshulp komt niet meer. We bekijken het van week tot week of ze komt. Heel verstandig van haar, ik twijfelde nog. Ik kan haar eigenlijk niet missen. Vanwege mijn kwalen is het bijna niet mogelijk om te poetsen. Daarbij heb ik nooit geleerd om te poetsen. Ik veeg wat halfslachtig hier en daar en... klaar. Tegenwoordig is het helemaal klungelig. Ik rij met mijn rijdende stoel door de slaapkamer, badkamer en keuken en zitkamer Met een swiffer her en der vegend. Ik maak wel een pittig sopje met bleekmiddel. Ik stik er zowat in. Daarna ruikt het wel heel schoon. Lijkt me helemaal goed. De hoeken en moeilijke plekjes vergeet ik maar. Komt ooit wel een keer. Ik zie wel eens hoe andere mensen poetsen in hun huis. Ze poetsen dertig keer over hetzelfde oppervlak. Ik denk dan dat dit de juiste manier is. Maar niet mijn manier. Dat geduld breng ik niet op. Ze poetsen ook dingen waar ik nog nooit bij heb stil gestaan, zoals plinten of achter schilderijen. Er zijn mensen die iedere veertien dag de ruiten wassen. Dat gebeurt bij mij twee keer per jaar. Behalve het enige aam aan de straatkant. Dat moet wel eens in de vier of vijf weken. Je kunt er dan niet meer doorheen kijken. Te veel rondvliegend stof van de langs rijdende auto's. Kijk, de wc en douche hou ik iedere dag bij. De grote beurt geeft mijn poetshulp. Verder was ik af (ik heb geen vaatwasser), ik kook voor mezelf, ruim op en doe de was. Ja ja, de was doen is gewoon op een knopje duwen maar daarna moet ik de was ophangen. Eerder deed ik dat aan een wasrek in de huiskamer. Ik heb verder geen plek. 's Avonds ophangen en 's morgens is alles droog. Niemand die het ziet. Tegenwoordig hangt mijn was overdag te drogen. Er komt toch niemand op bezoek. Weer een teken van verloedering. Het zij zo.

Beste M.W.
Ben benieuwd wanneer u helemaal vervuild uit uw huis gehaald wordt.