Beste Fiena,

Het leven is vaak niet gemakkelijk. Zeg mij wat! Soms kan ik zowat verdrinken in zelfmedelijden. Dat noem ik dan een dip. Soms een grote dip en soms een kleine. Soms omdat ik niet weet wat ik wil en soms omdat ik te veel wil. De grootste dip krijg ik als ik iets moet wat ik niet wil. Dat zijn dips van het ergste soort. In de meeste gevallen doe ik niet wat ik zou moeten doen. Daar kan ik me beter door voelen en het komt voor dat ik door niets te doen me slechter voel.

Ik moet af en toe knopen door hakken. Beslissingen nemen die ook andere mensen dan alleen mezelf raken. Ik neem wel de tijd voor rijp beraad. Soms vraag ik wijze raad van mensen die ik vertrouw. Dat kan me eye-openers opleveren.

Mijn vrienden en ik zijn bereid onze moeilijkheden en onze mooie momenten te delen. Iets bekijken vanuit een ander perspectief, brengt nieuwe inzichten en ideeën. Je moet deze mensen die met je mee willen denken, wel hebben! Ik héb ze gelukkig. Daar ben ik oneindig dankbaar voor. Wij verdiepen ons samen oprecht in de situatie van het moment, ons dilemma of levensvraag. Deze vrienden zijn me dierbaar en wij steunen elkaar door dik en dun. Het vertrouwen in elkaar is heel groot.

Ik heb daarnaast ook vrienden en vriendinnen bij wie ik niet met moeilijke dingen aan moet komen. Wij hebben een meer gezellige, oppervlakkige relatie. Wij doen samen leuke dingen, mooi-weer-vrienden, noem ik ze. Deze vrienden kan ik ook niet missen.

Ik heb geleerd dat je deze verschillende vriendschappen niet bij elkaar moet brengen. Het gemengde gezelschap begrijpt elkaar niet. Ik maak een scheiding tussen partijen die nooit bij elkaar hebben gepast. Allebei de soorten vrienden verwachten iets van elkaar wat er niet is en niet komt. Dat stelt teleur. De goede boodschap is dat we weer iets geleerd hebben. Na een scheiding is er ook leven, een ander leven!

Beste V,

Soort zoekt soort.