Beste Fiena,
Ik heb een schat van een man. Laat ik daar duidelijk over zijn. Ik kan hem niet missen en ik hou onzegbaar veel van hem. Maar...hij heeft een eigenschap waar ik niet mee overweg kan. Hij is daar zelf heel gemoedelijk over en zegt dat hij naar zijn lichaam moet luisteren, dat zijn goddelijke lichaam soms de baas is. Hij heeft zijn lichaamsfuncties dus niet onder controle. Als hij plotseling honger heeft, kan hij niet meer wachten tot het vlees gaar is of de aardappelen van het vuur kunnen. Hij begint ogenblikkelijk de koelkast te plunderen en eet alles op wat hij ziet. Dat kan vleesbeleg zijn of een kliekje van gisteren of ook een zak chips. Het hoeft niet lekker te zijn als het maar veel is en direct beschikbaar. Fiena, u begrijpt dat hij na deze vreetaanval geen behoefte meer heeft aan mijn met zorg klaargemaakte maaltijd. Als we onverhoopt niets in huis hebben dat hij ter plekke kan verorberen, stelt hij voor om meteen naar de friteskraam te rennen of een andere snack aan te laten rukken.
Maar dit is nog niet het allerergste! Het is namelijk ook zo dat hij zijn faeces niet kan of wil ophouden tot er zich een gelegenheid voordoet waar hij een en ander kan lozen. Als hij zegt: ‘ik moet poepen’ dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Dit moet dan a la minute gebeuren, net als bij een baby. Als een toilet in de buurt is, vormt dit natuurlijk geen probleem maar om een voorbeeld te noemen. We waren tijdens onze vakantie in een file geraakt en stonden in een tunnel, ik zat aan het stuur. Het schoot maar niet op. Uitgerekend daar moest hij dus poepen. Zwaar transpirerend rende hij in de tunnel op en neer op zoek naar een plekje om zich even terug te trekken. Niets, nada! Hij kwam weer terug bij de auto en rukt het voor- en achterportier open en gaat daar tussenin zitten met zijn closetrol. Ik had een mooi uitzicht op zijn prachtige achterste. Hij was nog niet goed en wel klaar toen de file zich in beweging zette. Toeterende auto’s achter ons, ik trok mijn zonneklep diep over mijn ogen en durfde niet links en rechts te kijken naar de andere automobilisten. Hij was alleen maar erg opgelucht en een kilo lichter.
Maar wat ik hem nooit vergeef is dat toen ik in barenweeën lag van onze zoon, hij op het cruciale moment honger kreeg en de verloskamer uitrende om een snack te scoren. Hij was er dus niet bij toen onze zoon het levenslicht zag. Ik kon dat prachtige moment niet met hem delen. Fiena, wat kan ik aan deze zwakheid veranderen? Noem mij a.u.b. Anoniempje.Beste Anoniempje,U kunt er niets aan doen en hij ook niet.