Beste Fiena,,

Heel, heel vroeger schijnt het dat wonderen heel gewoon waren. Tegenwoordig hoor je er weer steeds meer van. Vooral als er een persoon zalig of heilig verklaard moet worden, dan zijn plotseling de wonderen de wereld nog niet uit.

Ik geloof ook in wonderen. Mijn eigen persoonlijke wondertjes. Ze gebeuren zomaar iedere dag. Ze gebeuren, zo lijkt het, alleen bij mij. Enkele voorbeelden: Ik heb een nieuwe kast in de logeerkamer nodig, maar het geld daarvoor ontbreekt. Dezelfde week dat ik denk; ‘Ik heb een kast nodig’, wil een kennis van een kennis een prachtige kast kwijt. Ik mag hem zomaar voor niets hebben. Toen ik alleen maar dácht dat mijn kamer en keuken gewit moesten worden, stond plotseling mijn buurman in mijn kamer met de mededeling dat hij drie weken later kwam witten! Zomaar! De buurman liet mij in opperste verbazing en gelukzaligheid achter. Nog een voorbeeld: ik zag in een reclamefolder een leuke suikerpot. Twee dagen later kreeg ik hem cadeau van een vriendin!

Mijn inkomen is niet heel groot en ook nog onregelmatig omdat ik een eigen bedrijf heb. Maar steeds als ik meen me zorgen te moeten maken, komt van onvermoede kant een kleine maar zeer welkome financiële injectie. Dat kan een extra opdracht zijn of een teruggave van het energiebedrijf of van bijvoorbeeld de fiscus. In ieder geval als de nood hoog is, is de redding nabij. Heel frappant. Op zo’n dag als er weer een wondertje is voorgekomen, voel ik me in hogere sferen. In verwondering kijk ik de wereld rond en vind deze zo slecht nog niet. In ieder geval niet voor mij.

Kijk naar mijn verjaardag. Ik kreeg van mensen e-mailtjes en ansichtkaarten met felicitaties waarvan ik de verjaardag helemaal niet weet. De cadeautjes die ik kreeg zijn stuk voor stuk hartenwensen van mij. De vele boodschappen, nodig voor mijn feestje werden voor mij gedaan. Ook de vlaaien en taarten werden voor mij gebakken. Mijn feestje is uitermate geslaagd, vooral omdat het gezelschap heel gevarieerd was, jong en oud door elkaar. Geweldig. De stemming was fantastisch en we gingen uit onze bol. Er werd gezongen en gedanst. Maar ik genoot ook van de day after. De troep was groot en midden in deze troep zat ik met twee vriendinnen heerlijk na te praten. Een vriendin was zelfs blijven slapen. We hadden het bijvoorbeeld over mijn kleinkinderen. Een zegen, twee grote kleine wondertjes. Ze zijn zo lief en ook nog zo mooi. (Dat zeg ik niet alleen, dat vindt iedereen)! Op mijn verjaardag ging een relatie uit maar... er werd toch weer een nieuw begin gemaakt. De liefde heeft overwonnen! Dat vergeten we nooit meer.

Het lijkt alsof altijd alles steeds op z’n pootjes terecht komt.

Beste Fiena,, ben ik de enige met zoveel geluk? Of zie ik iets niet goed?

Beste N,

Als je een misschien een rose bril op hebt, zet hem dan vooral niet af.