Beste Fiena,, Mijn leeftijd is vijf en zeventig jaar. Ik ben oud. Ik voel me oud en mijn dagen verlopen niet zoals ik wil. Alles wat ik doe, duurt drie keer zo lang en is zes keer zo moeilijk. Waar ik tien jaar geleden mijn hand niet voor omdraaide, is nu een probleem. Ik woon in een fijn appartement vlak bij de stad. Boven mij woont een goede vriend (vier en zeventig jaar). Wij helpen elkaar, waar nodig. Dat is vaak! Hij vergeet veel en ik begin ook het een en ander te vergeten. Hij doet soms boodschappen voor mij en dan komt hij drie keer terug. De eerste keer weet hij niet meer waarvoor hij naar de supermarkt ging. Wij maken een briefje. De tweede keer komt hij terug omdat hij het briefje niet meer kan vinden. Als ik geluk heb komt hij de derde keer met de boodschappen...of zo ongeveer de boodschappen die ik had opgegeven. Ik moet vaak naar een of ander ziekenhuis voor controle of onderzoek. dat is ook een heel gedoe. Ik moet zorgen voor vervoer naar het ziekenhuis in Sittard, of Maastricht. Al mijn vrienden en vriendinnen zijn al mee geweest. Ik durf bijna niet meer te vragen. Als ik dan weer thuis kom, ben ik heel erg moe en kan ik de rest van de dag onder mijn schoenen schrijven. Ik moet naar zoveel verschillende artsen dat ik ze wel eens door elkaar haal. Zit ik op de verkeerde dag bij de verkeerde arts in het verkeerde ziekenhuis. Héhé. Simpele dingen als mezelf aankleden duren veel te lang naar mijn zin. Daarna moet ik daar zelfs van uitrusten. Dat heb ik vroeger toen ik jong en elastisch was, me nooit voorgesteld. Ik ben nu zelf zo iemand die aan de kassa van de supermarkt onhandig doet met geld, pasjes of wisselgeld. Terwijl ik de boodschappen in mijn boodschappenwagentje prop, heeft iemand anders de Kennedymars al gelopen. Vorige week had ik met mijn bovenbuurman afgesproken op het Munsterplein. Wij zouden samen bij V en D spullen kopen die voor mij alleen te zwaar waren om te dragen. Hij zou op de bank voor de ingang van het grootwinkelbedrijf zitten. Ik zoeken, geen J. Ik ben naar binnen en naar boven gaan zoeken. Geen J. Van ellende ben ik toen naar mijn nicht op bezoek gegaan die vlakbij woont. Een kwartier later komt J. daar ook aan. Hij kon mij nergens vinden en dacht wel dat ik hier zou zitten. Het werd niet duidelijk waar hij de hele tijd had rondgehangen. We maakten een nieuwe afspraak. Hij vertrok twee minuten eerder omdat ik, volgens hem, niet zo hard kon lopen als hij. Ik kom bij het bankje waar we hadden afgesproken. Geen J! Onverrichter zake ben ik naar huis gegaan. Wat bleek? Hij had op het bankje bij Blokker op mij zitten wachten. Dat was niet afgesproken. Volgens hem wel. De hele middag was naar de knoppen en ik had mijn spullen nog niet. De volgende dag maar een nieuwe poging wagen. Op deze manier verdoe ik mijn tijd en ik heb nog maar zo weinig.... Hoe kan ik beter met mijn tijd omgaan? Beste L, Komt tijd, komt raad.