Beste Fiena,, Ik denk dat ik een verschrikkelijke fout gemaakt heb en weet nu niet meer hoe het verder moet. Het is namelijk zo: ik ben voor mezelf begonnen. Ik heb sinds ruim een jaar een eigen zaak. Een klussenbedrijf. Van origine ben ik timmerman. Een hele handige timmerman. Ik dacht dat ik ook wel kon stucken. loodgieterswerk, metselen en tegelen enz. Ik kan het ook wel maar niet zo goed als een echte vakman. In de loop van dit jaar heb ik dan ook moeten inzien dat mijn sterke punten timmerwerk en schilderwerk zijn. Daarin ben ik de vakman. Dus nu concentreer ik me daarop en voor ander werk huur ik mensen in. Dat was een leerproces. Maar nu de rest. Ik was natuurlijk niet gewend om offertes te maken, werk te verdelen onder de medewerkers, rekeningen te schrijven, het maken van een strakke planning, vergunningen aanvragen bij de gemeente, kennis verzamelen van materialen. Het werven van klanten is ook een vak apart en daarbij de juiste reclame maken. Ik heb me eigenlijk ontzettend verkeken op de nodige kennis van een kleine zelfstandige. Ik kreeg opdrachten en die voerde ik dan uit. Niet wetend wat daar allemaal bij komt kijken voor dat het zover is. Ik zag de baas geregeld vroeg naar huis gaan. Hij deed geen zware klussen maar deelde opdrachten uit. Lekker makkelijk, dacht ik... Niets is minder waar. Een offerte is niet iets van een half uurtje. Ik zit avonden te rekenen en kosten uit te zoeken. Het vinden van goede vakmensen is ook niet gemakkelijk. Ik ben tenslotte eindverantwoordelijk. Ik word er op aangekeken als een werk niet naar behoren is uitgevoerd. Daarbij heb ik te maken met ingehuurde mensen die anders willen dan ik wil. Daar moet dan over gepraat worden. Ik voel nog te veel als een werknemer. Ik dacht dat ik recht had op vakantie. Als kleine zelfstandige kun je dat wel denken maar de realiteit is anders. Er lagen vette blauwe aanslagen te wachten. Materiaalrekeningen moesten nog betaald worden. Maar ik was aan vakantie toe...vond ik. Kortom geboekt naar een warm ver land met het hele gezin. Ik had er geen rekening mee gehouden dat ik een werk niet op tijd af zou hebben. Het waren natuurlijk ook drie weken dat ik geen nieuwe klanten kon werven. Daarbij kon ik helemaal geen vakantie betalen! Die hele vakantie bleef de stress daarover in mijn hoofd zitten. Ik weet nu dat vakantie geen recht is maar dat ik het eerst moet verdienen. Inderdaad ben ik nu de baas maar dat is voor mij geen pretbaantje, zoals ik vroeger dacht. Inmiddels heb ik geen overzicht meer in mijn financiën. Ik zie door de bomen het bos niet meer ondanks dat ik genoeg klussen in het vooruitzicht heb. Misschien ben ik toch niet de juiste persoon om een eigen bedrijf te hebben? Beste J. Eigenlijk denk ik dat u alles heel goed op een rijtje heeft!