Beste Fiena,

Als mensen praten over hoe druk ze het hebben, moeten ze maar eens met mij ruilen. Dat is pas druk, té druk! Mijn man en ik zijn de gepensioneerd maar dat had ik me anders voorgesteld. Mijn man neemt het er van, hij wel. Hij gaat vissen, bowlen, fietsen, schaken en hij heeft een volkstuin. Hij heeft het dus druk met leuke dingen doen. In mijn geval heb ik daar helemaal geen tijd voor. Ik pas drie dagen per week op de drie kleinkinderen tussen nul en vier jaar. Ze blijven ook nog vaak slapen omdat de ouders afspraken met vrienden hebben. Mijn man en ik zouden samen voor de kleinkinderen zorgen maar in de praktijk sta ik er alleen voor want mijnheer gaat naar een van zijn clubs. Zijn vrienden verwachten dat hij altijd op komt dagen. Ik verwacht niks meer van hem. Ik zit aan huis gekluisterd met drie peuters. Ik heb mijn handen vol en ’s avonds ben ik uitgeput en kan niets meer ondernemen. Verder ben ik mantelzorger voor een vriendin. Daar ga ik op de dagen dat ik de kindjes niet heb, naar toe. Ik doe de boodschappen voor haar, en vergezel haar naar therapieën en naar afspraken in het ziekenhuis en hou haar gezelschap. Mijn eigen huishouden is er ook nog. Ik was lid van een lees club, heb ik afgezegd vanwege tijdgebrek. Ik ging iedere week naar de gym club, niet meer mogelijk vanwege de kleinkinderen. Mijn vrijdagochtend met twee vriendinnen koffie drinken schiet er bij in. Iets ondernemen met mijn man is niet mogelijk omdat hij steeds andere (leuke) dingen te doen heeft. Ik had altijd een uitgebreide vriendenkring, deze kring wordt kleiner en kleiner omdat ik zelden tijd voor ze kan vinden. Ik merk dat het uit het oog, uit het hart is. Ik wordt steeds minder betrokken bij gezamenlijke plannen. Achteraf hoor ik dan dat er bijeenkomsten, feestjes of uitstapjes zijn geweest. Ik ben afgeschreven.

Mijn kinderen (twee) schrijven mij nog niet af. Integendeel ze hebben mij nodig... als oppas. Lekker makkelijk, dan kunnen ze zelf leuke dingen doen. Kijk, het is leuk om voor de kleinkinderen te zorgen, maar niet zo veel en zo vaak. Daarbij word ik een dagje ouder en het valt mij steeds zwaarder. Ik verlang erg naar rust in de tent. Ik zou willen uitslapen tot negen uur en daarna gezellig ontbijten met mijn man en de krant lezen. Een beetje het huis op orde brengen (samen met mijn man), daarna misschien een wandeling of fietstocht in de natuur maken, ergens koffie drinken met vriendinnen. Af en toe lekker uit eten, vrienden thuis ontvangen op een borrel of op lekker eten. Fiena, is dat te veel gevraagd?

Beste A,

Nee, maar u hebt nagelaten uw kinderen en echtgenoot goed op te voeden.