Ton Dohmen (59) is geboeid geraakt door de cultuur en de mystiek van Egypte. Maar vooral door de mensen in Egypte en voornamelijk in Luxor, waar volgens Ton mooie beschaafde mensen leven, de erfenis van de Farao’s met hun grote harems met de mooiste vrouwen van het land. De huidige bevolking zijn de afstammelingen van de toenmalige farao’s.

Waar komt jouw liefde voor Egypte vandaan?

“Jaren geleden met het gezin op vakantie gegaan naar Egypte en daar zijn we nooit meer van los gekomen. Wij wonen nu in onze vrije tijd in Luxor en zijn daar helemaal ingeburgerd. Ik vind het belangrijk om in contact te komen met mensen. Egyptenaren zijn heel open, gastvrij en vriendelijk en kennen de nodige zelfspot. De combinatie van deze eigenschappen en de alom tegenwoordige armoede, maakt het voor mij heel gemakkelijk om contacten te leggen en mogelijk iets voor deze mensen te doen.”

Wat ging je doen?

“Ik heb de situatie van onze kinderen vergeleken met de kinderen daar. Onze kinderen stonden op het punt om af te studeren van een mooie studie. Vanwege mijn achtergrond, ik ben diaken bij het Bisdom Roermond en werk als geestelijk verzorger bij een zorginstelling, wil ik iets betekenen voor andere mensen die het niet zo gemakkelijk hebben. In die vakantie hebben mijn vrouw Bernadette, en ik, het initiatief genomen om iets te doen; we spraken af dat we een kind financieel zouden adopteren.”

Hoe hebben jullie dit aangepakt?

Na een zorgperiode van enkele jaren heeft een goede kennis van ons de financiële zorg voor dit kind op zich genomen. Wij wilden ons namelijk wat breder inzetten voor kansarme jongeren in Luxor-Egypte. Dat doet we nu op allerlei manieren. Maar de stichting stelt hoge prioriteit aan het bekostigen van studie en/of studie materialen voor jongeren.

Inmiddels hebben we drie projecten. Daarbij loopt als een rode draad door onze projecten dat we mensen met kinderen helpen van alle gezindten, ook al zijn die misschien iets anders dan wij in hun denken en doen. ”

Welke projecten zijn dat?

“Ten eerste het project van de Zusters Franciscanessen, zij runnen in Luxor een weeshuis met school. Zij krijgen van ons ieder jaar een mooie bijdrage voor het meisjesweeshuis en meisjesschool omdat meisjes het daar extra moeilijk hebben. Er zitten kinderen van alle gezindten op deze school, christenen, kopten(christelijke afstammelingen van de oude Egyptenaren) en moslims.

Het tweede project betreft een dierenproject, wij geven arme gezinnen een koe of een buffel in vruchtgebruik. De dierenartskosten zijn voor onze stichting. Het eerste kalfje gaat terug naar de stichting en wordt aan een ander gezin gegeven met dezelfde voorwaarden.

Het derde project betreft individuele hulp. Als we ergens een crepeergeval tegenkomen, proberen we te helpen. Mensen wonen vaak erbarmelijk en we hebben al diverse keren woningen verbouwd.”

Vertel iets over een heel speciaal project?

“Op een gegeven moment kom ik Amr tegen, een 19-jarige jongen in een rolstoel. Ik sprak hem gewoon aan en vroeg waarom hij in een rolstoel zat. Hij vertelde dat zijn benen helemaal mismaakt waren door een ongeluk op zijn tweede jaar. Vader is toen aan de gevolgen van dit ongeluk overleden. Ik vroeg of hij een elektrische rolstoel wilde hebben. Hij dacht daarover na en zei: Als u mij wilt helpen, laat mij dan zo zijn als mijn vrienden, laat mij op een brommer rijden zoals mijn vrienden! Dat raakte mij. Ik heb voor hem een sponsor in Roermond gevonden en zo’n brommer voor 500 euro geregeld met twee wielen achter en een voor zoals er veel in Luxor rijden. Dus niet voor een ander denken maar vragen wat degene nodig heeft.”