Gerry Deckers (67) is al vele jaren actief als vrijwilliger in Swalmen. Ze richt zich op alle leeftijden. Als toezichthouder in het zwembad en als assistent van de activiteitenbegeleider in het bejaardenhuis.

Hoe bent u verzeilt geraakt in dit vrijwilligerswerk?

Ik heb zelf 33 jaar parttime in de Thuiszorg gewerkt en daar kwam ik ook gevallen tegen die wat meer ondersteuning konden gebruiken.

Ik ben, samen met Toos Haasen, oprichter van de Algemene Hulpdienst Swalmen. Maar toen Swalmen bij Roermond kwam in 2000, kreeg de Hulpdienst geen subsidie meer. Dus deze hield op te bestaan. Bij de Hulpdienst deden we van alles. Ook bijvoorbeeld een pan soep brengen bij mensen die ziek waren. Of we gingen bij mensen die alleen woonden, op bezoek. Dat was dan gewoon ons eigen initiatief. Op vandaag is alles geregeld. Dertig jaar geleden, toen we de Hulpdienst oprichtten, was het eigenlijk een soort burenhulp. We vroegen een aantal vrouwen om mee te doen en dat lukte heel aardig. Iedereen kende iedereen, het was vertrouwd. De mensen vroegen ook altijd: “Wo bös doe van?’ De toenmalige huisarts, dokter Franssen, zat bij ons in het bestuur. Hij verwees ons vaak naar gevallen waar hulp nodig was. Op een gegeven moment kwamen we bij een vrijgezel van 90 jaar. Hij had nog nooit de zee gezien. Toen zijn we met hem naar Vlissingen en later nog eens naar Scheveningen geweest. Zijn commentaar toen hij de zee zag: ‘Ik had me de zee toch groter voorgesteld!’ Toen was het pionieren en heel erg op de persoon gericht en dat is nu niet meer zo. Nu regelt de Thuiszorg alles. Soms schakelt de Thuiszorg mij nog wel eens in als er bijvoorbeeld iemand met de taxi naar het ziekenhuis moet voor onderzoek. Dan ga ik mee als begeleider.”

Wat doet u in het bejaardentehuis?

Gerry: “De ene keer zet ik koffie en een andere keer speel ik een kaartspelletje. De bewoners geven meestal aan wat ze willen doen. Laatst zijn we met de bejaarden, ook de rolstoelers, naar de opening van Het Zwaantje geweest. Heerlijk gezeten, koffie gedronken met wat lekkers. Dat is een voorbeeld van een activiteit die we ondernemen. Ik assisteer daar dan bij. Eigenlijk is het altijd gezellig.”

Hoe komt u terecht in het zwembad?

“Als vrijwilliger val je vaak van het een in het ander. Ik hoop dat als de oudere vrijwilligers er niet meer zijn, dat dit werk opgepakt wordt door de jonge generatie. Ik hou toezicht in het zwembad er zijn ook vrijwilligers die poetsen, of de groenvoorziening in orde houden, aan de kassa zitten. Er zijn opgeleide badmeesters- en juffen aangesteld en het bijkomende werk wordt allemaal gedaan door vrijwilligers. Vorig jaar hebben we een goede zomer gehad, het jaar daarvoor was heel slecht. Ook dus qua inkomsten van het zwembad. Ik help opletten vooral op de kinderen die zwemmen. Er is altijd een gediplomeerde badmeester- of juf aanwezig. Maar vooral als het druk is, zijn meer ogen heel welkom. Ik doe dit vrijwilligerswerk nu voor het vijfde jaar. Het dorp heeft er voor gevochten om het zwembad open te houden. Met, onder andere, hulp van vrijwilligers, lukt dat tot nu toe.”

Heeft u zoveel tijd over om dit vrijwilligerswerk te doen?

“Mijn man is een rustige man en hij heeft zijn eigen bezigheden met zijn planten en tuin. We hebben een zoon, Marco een schoondochter , Susan en een kleindochter, Fenne, van zeven jaar. Daar passen mijn man en ik een dag per week op. Ze gaat nu naar school maar al vanaf haar geboorte is ze een dag per week bij ons. Mijn week zit aardig vol maar wel leuk. Af en toe moet ik ‘nee’ verkopen. Ik let op dat het me niet teveel wordt, mijn man heeft ook soms hulp nodig.”