Jan van Hees (61) werkt al 40 jaar als klantenservice medewerker bij de gemeente Roermond. Menige Roermondse burger heeft hem in de loop van de tijd, gesproken via de telefoon als zij doorverbonden wensten te worden of informatie nodig hadden.

Op straat valt Jan op door zijn resolute tred terwijl hij zijn blindenstok hanteert. Zijn geleidehond Chraig helpt hem obstakels te vermijden. Jan voelt zich thuis in zijn stad en op zijn werk.

Hoe bent u bij de gemeente terecht gekomen?

Ik heb op de handelsvakschool gezeten in Roermond. Toen mijn gezichtsvermogen minder kreeg ik het advies om daarmee te stoppen. Toen ben ik omgeschoold tot telefonist in Loenen. Na anderhalf jaar had ik mijn diploma. Ik heb daar ook braille geleerd. Ik heb stage gelopen bij het arbeidsbureau in Deventer en bij de Natron Chemie in Herten. In Deventer had ik een heel rustige baan en bij de Natron was het een stuk drukker. Ik moest ook Frans, Duits en Engels spreken. Dat is niet mijn sterke punt. Toen heb ik gesolliciteerd bij de gemeente Roermond. Ik was 21 jaar en werd aangenomen.”

Hoe ging het verder?

“Op een gegeven moment ging de gemeente reorganiseren, alle diensten behalve politie en brandweer kwamen op één centrale. Er was al een telefonist en ik kwam er bij omdat het drukker werd door de reorganisatie. Toen was het nog zo dat alle telefoontjes naar buiten via de centrale gingen. Ook de telefoontjes die binnen kwamen, verbonden wij door naar de juiste persoon.”

Wat is er veranderd?

“Nu is alles digitaal. We werken nu met computers, heel anders dan vroeger. Dat heb ik natuurlijk allemaal moeten leren. Ik heb de nodige aanpassingen op mijn computer zodat ik het scherm kan ‘uitlezen’ in braille. De computer leest alle platte tekst voor. Foto’s en plaatjes kan ik uiteraard niet zien. In het begin toen ik dat allemaal moest leren, dacht ik: ‘Dat leer ik nooit!’. Ik heb me dit allemaal op het werk eigen gemaakt, dus in de praktijk.”

Is de computer voor u een voordeel?

“Toch wel. Ik kan veel meer opzoeken. Vroeger moest ik veel onthouden. Alles zat in mijn geheugen. Nu onthoudt de computer alles voor mij. Bijvoorbeeld namen en waar een medewerker van de gemeente bereikbaar is. Tegenwoordig is er op de gemeente veel meer personeel dan vroeger. De gemeente heeft veel meer taken op zich genomen. “

Vertel iets over de sfeer?

“We kennen elkaar allemaal bij de gemeente. Dat is prettig werken. Veel mensen werken er ook al heel lang. Zelf behoor ik tot de generatie die het langste bij deze club hoort. Het contact met mijn collega’s is heel goed.”

Hoe reilt en zeilt alles in uw dagelijkse leven?

“ Ik ben al bijna 30 jaar getrouwd met Nellie. Zij is eveneens blind. Wij redden het prima samen. We zijn onlangs verhuisd naar een woning in de buurt van Roncalli.

Ik heb mijn geleidehond, Chraig nu ruim een jaar. De vorige hond heb ik negen jaar gehad. Ik loop een stuk prettiger met hem. Ik hoef me niet zo te concentreren, hij let op obstakels en dergelijke. Ik vertrouw op hem. Hij ligt altijd bij me in de buurt op het werk.”