Ik woon nu anderhalve week op Tegelarij Veld in een appartement. Ik ben geboren in Roermond aan de Oranjelaan maar woonde 27 jaar niet meer in Roermond.
Ik heb mijn studie ‘ziekenverzorgende’ in Delft afgerond. Waarom in Delft? Gewoon om mijn vleugels uit te slaan. Ik heb het daar erg naar mijn zin gehad. Na ongeveer drie jaar daar gewoond te hebben, ben ik naar Limburg terug gekomen om samen te gaan wonen met wat nu mijn ex-man is. Wij zijn toen in ‘Thoear’ (Thorn) gaan wonen. Dat heb ik altijd heel gezellig gevonden. Het is er vaak druk met al die toeristen. Dat sprak me wel aan.
Ik was 20 jaar toen ik trouwde en 22 jaar toen de eerste telg geboren werd. Er volgden nog drie wenskinderen. Ik wilde graag een groot gezin. De kinderen zijn nu allemaal volwassen.
Na de scheiding wilde ik eigenlijk in Thorn of in een van de omliggende dorpen wonen. Mijn vriendenkring heb ik daar opgebouwd. Maar het was erg lastig om een huis te vinden. Ik moest rekenen op misschien wel drie jaar wachttijd. Na goed nadenken moest ik toegeven dat ik altijd georiënteerd ben gebleven op Roermond en niet op Weert zoals de meeste inwoners van Thorn. Ik heb in Roermond ook veel goede vrienden, als ik uit ga, doe ik dat in Roermond en ook mijn inkopen doe ik altijd hier. Ik zou er nooit voor kiezen om in Weert te gaan wonen. Met Weert is niets mis maar mijn hart ligt daar niet. Toen ik dit bedacht had, was de keuze snel gemaakt. Ik heb me ingeschreven bij de woningvereniging en dit appartement werd aangeboden. Ik ben de buurt gaan verkennen en heb informatie daarover gevraagd aan mijn broer die ook in deze buurt woont. Ik heb snel de knoop doorgehakt en toegehapt.
Toen ik het appartement ging bezichtigen voelde het meteen goed. Daarbij zag het er keurig uit. De vorige bewoner liet de vloerbedekking liggen, de lamellen hangen en liet nog een aantal zaken achter die ik goed kan gebruiken. Ik kon er zó intrekken. Ik kreeg de sleutel op een vrijdag en op zaterdag was ik al aan het verhuizen. Ik heb bij de verhuizing veel hulp gehad van vrienden en op die manier was het een fluitje van een cent. Ik ben helemaal ingericht, alleen twee schilderijtjes moeten nog opgehangen worden. Ik voel me helemaal thuis. Ik heb al kennis gemaakt met diverse buren en het zijn volgens mij allemaal heel aardige mensen.
Ook ben ik al verschillende keren op mijn fiets naar de stad geweest. Helemaal fijn. Ook boodschappen doe ik met de fiets. In Thorn moest ik altijd de auto nemen. Dat scheelt weer in de financiën. Ik moet nu op de kleintjes letten. Ik werk in de terminale zorg bij Zorggroep Groene Kruis. Dat betekent dat als mensen terminaal zijn en hun laatste levensfase in gaan, ik er ben om de familie te ontlasten en de cliënten te begeleiden. Ik werk ’s nachts, de ene week drie nachten, een week vrij en de volgende week vier nachten, een week vrij. Ik zie de toekomst helemaal zitten.