Margo (48) en Pierre (50) Wolters hebben allebei een baan. Daarnaast hebben ze nog een eigen bedrijfje: bruidsuikers, communie- en doopbedankjes maken. Dat zijn kleine kadootjes die bijvoorbeeld het bruidspaar geeft aan alle gasten bij het vertrek.

Hoe kwamen jullie op het idee om dit bedrijfje te beginnen?

Margo: “Drie jaar geleden waren we 25 jaar getrouwd en wij wilden onze gasten een ‘bedankje’ meegeven. Maar ze waren moeilijk te vinden in Roermond. We waren op vakantie ergens in Nederland en kwamen op een braderie terecht. Daar stond een mevrouw met een kraam met bedankjes. Ik vond het meteen enig spul. Er was zoveel keus dat ik niet wist wat ik uit moest zoeken. Die mevrouw vertelde dat ik deze dingen ook zelf zou kunnen maken als ik een leverancier van de spullen kon vinden.”

Besloot je toen om voor jezelf te beginnen?

“ Nou, ik zag wel op tegen het gedoe met belastingen en Kamer van Koophandel. Dat hoort natuurlijk ook bij het opzetten van een eigen bedrijf. We hebben ons voor laten lichten. Dat nam toch wel wat tijd in beslag. Omdat we in een huurhuis wonen moesten we het melden bij de bouwvereniging en ook bij de gemeente. Dat ging gelukkig allemaal soepel. Uiteindelijk hebben we ook een leverancier gevonden. Dat was niet zo gemakkelijk.”

Hoe bedoel je?

“ Leveranciers van de tule, de kralen, de draad, het houtwerk, het porcelein, de lintjes, het suikerwerk. Een leverancier moet ervan overtuigd zijn dat je ook genoeg gaat verkopen. Ook dat het geen bevlieging is. Hij moet er vertrouwen in hebben“

Hebben jullie veel moeten investeren?

“ Ja, Het was toch wel een hele investering. Wij wonen in een huurhuisje. Dus we werken gewoon in de woonkamer. We moesten een vitrinekast aanschaffen. Die staat in de kamer. Dat ziet er wel leuk uit. Daarbij moet je alle spullen inkopen.”

Jullie wonen eigenlijk ín de zaak of moet ik atelier zeggen?

Pierre: “ Ja, dat is zo. Als er klanten komen moeten we allemaal wat inschikken. Onze zoons gaan dan vanzelf naar boven, naar hun kamer. Ikzelf hou me op de achtergrond. Ik geef de mensen wel advies als ze er om vragen. “

Worden jullie er rijk van?

“ Nee, echt niet. Het is geen vetpot. We hebben twee jaar gewerkt om de investeringen eruit te krijgen. Maar dat heb ik ook helemaal niet verwacht. Ik vind het ontzettend leuk om te doen. Ik kan niet stilzitten. Ik zat eerder altijd achter de naaimachine. Dat is nu wel afgelopen. Nu zitten mijn man en ik samen te knutselen aan tafel.”

Dus je man Pierre werkt ook mee?

“ Hij plakt bijvoorbeeld de stickers er op en knipt de lintjes. Maar het secure werk doe ik toch zelf. Ik ben heel precies in alles. het moet er op en top uitzien. Ik ben een perfectionist.”