Michael (42) Jordan en Luciënne (41) Jordan-Rosbender willen met niemand ruilen. Ze hebben bewust gekozen voor hun eetcafé aan de rand van Swalmen. Ze werken iedere dag hard en hebben allebei hun eigen taken.
Welk soort café hebben jullie?
Michael: “Het is een eetcafé en een dagcafé. We zijn officieel open van elf uur ’s morgens tot acht uur ‘s avonds. Maar in het zomerseizoen wordt het later, wel een uur of elf, half twaalf. Dus dan maken we lange dagen.”
Hoe is het allemaal begonnen?
Luciënne: “Ik ben er geboren. Mijn vader en moeder hadden het café van 1960 tot 1969. Toen zijn ze enkele jaren er uit geweest en toen kwam het café te koop in 1974. Zij hebben het toen gekocht, eerder hadden zij het gehuurd. Er hoorde ook een tankstation bij. De winkel hebben ze in 1989 bijgebouwd. Ik ben toen het café gaan doen. Ik kende Michael toen nog niet lang.”
Hoe ging het verder?
Luciënne: “In 1999 is het café verbouwd, we hebben de huiskamer er bij getrokken en in 2000 een professionele keuken geplaatst.”
Michael: “Ik heb ook in 2000 mijn baan bij DSM opgezegd en ben kok geworden in het eetcafé.”
Nooit spijt van gehad?
Michael: “Voor het geld had ik beter mijn baan kunnen houden. Maar ik werkte veel te veel. Als ik van mijn werk kwam, was ik in het café aan het werk. Ik had gewoon twee banen. Dat wilden we niet meer. Wij hadden al die jaren van mijn salaris geleefd en het geld dat wij verdienden in het café gespaard. In 2006 hebben we het café van mijn schoonouders gekocht. Wij zijn niet materialistisch aangelegd.”
Wie zijn jullie gasten?
Luciënne: “Veel fietsers en wandelaars, we hebben onze stamgasten en veel campinggasten van de camping vlakbij. Dus toeristen. Bij ons is het gezellig. Ik stel me heel open op en ken onze stamgasten goed. Sommige campinggasten leer je ook beter kennen, ze komen ook al weer diverse jaren. In het aparte eetgedeelte komen meestal toeristen eten, zij komen minder in het café.”
Heb je voor kok geleerd?
Michael: “Nee, ik heb het me allemaal zelf geleerd. Wij hebben een leuke kaart met vlees en vis en alles er op en er aan. Altijd verse groenten. In het begin brak het zweet me wel eens uit als ik ineens voor tien man moest koken. Nu draai ik er mijn hand niet voor om.”
Hebben jullie nog uitbreidingsplannen?
Michael: “Voorlopig eigenlijk niet. We hebben het terras aangekleed en het kan verwarmd worden. Daar mag gewoon gerookt worden. We hebben het de eerste vier maanden van dit jaar goed gemerkt dat er binnen niet meer gerookt mag worden en daarbij kwam ook nog de kredietcrisis. In de zomer merken we niets van het rookverbod. Gelukkig. Maar in de winter is het niet gezellig als er steeds mensen naar buiten moeten om een sigaretje te roken. Ik heb geen niet-rokers als gasten er bij gekregen in plaats van de rokers die weg blijven.”