Sophie van den Heuvel (60) zou vroeger graag naar de kunstacademie zijn gegaan. Haar ouders waren daar op tegen. Maar er leiden vele wegen naar Rome. Sophie is autodidact en vond wegen om haar talent te ontwikkelen.

Welke vorm van kunst beoefen jij?

Sophie: “Ik maak schilderijen, figuratief en abstract. Wat betreft figuratief ben ik erg geïnteresseerd in uilen, klaprozen en in tulpen. Wat betreft abstract werk abstraheer ik landschappen. Ik haal eigenlijk de lijnen uit landschappen, bomen, boomschorsen, gescheurde aardkorsten. Daarmee ga ik aan het werk en ik probeer met toegevoegde materialen een meerwaarde te creëren, vooral wat kleuren betreft.”

Waarom juist deze onderwerpen?

“Ik ben erg op tuinen en natuur. Ik houd van tuinieren. Ik vind het leuk om wat groeit en bloeit in mijn tuin er uit ter halen. Ik wandel ook heel veel. Een schilderij van mij zijn bijvoorbeeld de nerven van een blad. Die heb ik bij wijze van spreken er uit gehaald. Daar tussen heb ik weer jute gedaan en er een compositie van gemaakt.”

Kijk je met andere ogen naar de natuur?

“Dat hoor ik terug van mijn cursisten. Ze zeggen dat ze heel anders kijken na het volgen van een cursus. Ik zie de bomen heel anders, ik zie andere kleuren. Licht en donker. Je ziet dat een schors niet gewoon bruin is maar vele kleuren in zich heeft. Je wordt meer bewust van wat je ziet. Schilderen is eigenlijk leren observeren.”

Hoe ga je te werk

:Stel je hebt een luchtfoto van een landschap. Je ziet allemaal lijnen. Dan blijft een soort compositie over. Dat schilder ik met kleuren die ik mooi vind. Daar ga ik mee verder. Soms zie je duidelijk dat het een landschap is en soms voeg ik zoveel materialen toe dat het landschap gewoon vervaagd. Er ontstaat iets anders doordat ik er steeds aan verder werk. Soms is iets gelijk klaar en dan moet je er vanaf blijven.”

Hoe ben je lerares geworden

“Als kind tekende ik altijd al graag. Er zit talent bij ons in de familie van mijn moederskant. Ik mocht in de vijftiger jaren van mijn vader niet naar de kunstacademie en ben dus in de verpleging gegaan. Ik ben wel altijd bezig gebleven met tekenen en schilderen. In mijn trouwen heb ik een handvaardigheids akte gehaald. Daar heb ik veel vrijwilligerswerk mee gedaan. Twee en twintig jaar geleden ben ik hier komen wonen en op schilderscursus gegaan. Om een lang verhaal kort te maken. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om bij het vrouwentrefcentrum in Het Veld in Roermond bij te springen bij de cursus schilderen. Mede cursisten hadden mij aanbevolen. Toen heb ik de sprong gewaagd en ben les gaan geven.”

Geef je nog steeds les?

“Ik geef nu vijf keer per week les in De Velderie. Sinds kort doe ik dat onder de naam: Scolaria Pictura. Eerder altijd onder de naam van Het Vrouwentrefcentrum maar sinds kort werken zij in een ander jasje.We hebben diverse keren exposities gehad van cursisten. Deze keer in het begin van het seizoen met meerdere disciplines zoals keramiek, viltobjecten, sieraden sjawls en natuurlijk de schilderijen van mijn cursisten. Dit alles op 1 en 2 september van 12.00 tot 17.00 uur in De Velderie.

Kom je wel eens talenten tegen op je cursussen?

“Ja, Meestal een of twee per cursus. Ik wil niemand bij naam noemen. Maar dan denk ik wel eens: ‘Jeetje.....’. Ze hebben allemaal wel talent. Heel soms verkopen ze iets maar meestal willen ze hun werk niet kwijt. Zelf verkoop ik wel. Ik hang in een galerie in Den Haag, in Herkenbosch bij een kapper en bij een restaurant in Roermond. Ik vind het vooral erg leuk om mensen te zien groeien. Ik vind het belangrijk om het plezier in schilderen door te geven. Soms zijn mensen helemaal blij en trots met wat ze gemaakt hebben en daar gaat het om.”