Inge Simonis heeft op een gegeven moment de knoop doorgehakt en is een eigen winkel begonnen in kralen en nog eens kralen, in alle soorten en maten. Is het geworden wat ze gehoopt had?

Hoe is het allemaal zo gekomen?

“Ik heb de modeopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten gevolgd. Ik ben dus creatief onderlegd, zeg maar. Daarna ben ik in de zorg met gehandicapten gaan werken. Ook op het creatieve vlak. Ik gaf textiele werkvormen. Dat heb ik ongeveer twaalf jaar gedaan.”

Was dat op dat moment wat je echt wilde?

“Ik ben natuurlijk altijd mijn eigen hobby’s blijven doen. Veel bezig zijn met stoffen maar ook bijvoorbeeld edelsmeden. Daarin heb ik diverse cursussen gedaan. Ik heb een creatieve moeder die altijd met kralen bezig was. Maar de stille wens bleef door de jaren heen om een eigen zaak te hebben.”

Welk soort zaak had je in gedachten?

“Een zaak waarin ik mijn creativiteit kwijt zou kunnen. De goede gelegenheid moest zich voor doen om inderdaad de knoop door te hakken.

Het huis van de buren kwam te koop, een klein pandje, vast aan ons eigen huis. In Heel waar ik met man en kinderen woon. We hebben het pandje kunnen kopen en verbouwd tot winkel. In 2004 ben ik met de zaak gestart.”

Wat verkoop je precies?

“Ik verkocht toen alleen nog kralen, losse kralen in allerlei materialen. Ik kwam zelf altijd in grote steden waar deze winkels te vinden zijn. In Midden-Limburg was geen enkele kralenwinkel.”

Vertel eens iets over je kralen?

“De goedkoopste kralen kosten vijf cent per kraal en de duurste € 5,95 per stuk. Dat zijn glaskralen en ze worden vaak in India of China of Italië gemaakt. Het zijn kunstwerkjes op zich. Ik geef nu zelf een cursus glaskralen maken, dus ik weet precies wat er bij komt kijken. Er zijn verschillende methodes. Ik doe het door glas in een gasvlam te verwarmen en rond te draaien. Zo krijg je allerlei kleuren en vormen.”

Wat doe je nog meer?

“Ik geef diverse cursussen en workshops in het maken van sieraden. Daar ben ik eigenlijk gelijk na de opening van de winkel mee gestart. Ik vind het leuk om kennis over te brengen. Daar heb ik natuurlijk ook ervaring in door met de gehandicapten te werken. Ik krijg steeds meer ideeën. De technieken blijven wel dezelfde, maar de materialen zoals hout, leer, glas, hoorn, metaal, stof en nog veel meer, nodigen steeds uit tot het maken van nieuwe modellen en creaties.”