Marrallie Janssen (40) is moeder van twee volwassen kinderen en tevens rijdt zij al zeven jaar taxi.

Waarom heb je gekozen voor dit beroep?

Marrallie: “Min of meer toevallig. Een kennis begon een taxibedrijf en hij voeg mijn ex-man om chauffeur te worden. Hij voelde er niet voor. Ik vroeg of het niets voor mij zou zijn. Deze kennis zag dat wel zitten. Maar wel full-time. Ik wilde dat proberen. Na twee weken wist ik het: dit wilde ik blijven doen.”

Werk je ook ’s avonds en ’s nachts?

“Nee, alleen overdag van zeven tot vijf. Ik zou het wel durven maar ik haal me toch liever geen moeilijkheden op de hals. Een enkele keer rij ik ’s avonds voor DSM. Dan hebben zij bijvoorbeeld een feest en daar moeten dan meerdere taxi’s naar toe. Dan weet je wie je in de auto krijgt. Maar gewoon straattaxi, zou ik niet doen als vrouw.”

Is het gevaarlijk werk?

“ Hier in het zuiden valt het wel mee. In de Randstad is het een ander verhaal. Soms hoor ik wel van collega’s dat ze vervelende dingen meemaken. Zoals het zonder betalen vertrekken.”

Wat maakt je werk leuk?

“Mijn werk is heel afwisselend. Je weet ’s morgens niet waar je die dag terecht komt. Het contact met steeds andere mensen. Ik zou geen goeie zijn om een hele dag op kantoor te zitten. Ik heb geen zitvlees. Mijn baas kijkt me niet op de vingers. Ook een voordeel, dat geeft een gevoel van vrijheid.“

Welk soort ritten doe je het liefste?

“Ik vind zelf een gecombineerde dag het fijnste. Bijvoorbeeld ’s morgens een rit naar Brussel, naar het vliegveld en ’s middags korte ritjes in de buurt. Omdat ik de enige vrouw ben in het bedrijf word ik vaak ingezet bij het ziekenvervoer van en naar het ziekenhuis.”

Sta je geregeld bij het station?

“Dat is niet meer zoals vroeger. Toen stonden daar verschillende taxi’s te wachten. Maar nu zijn er dagen dat ik helemaal niet op het station kom. Ik ga daar alleen staan als ik op dat moment geen rit heb. Het station is ons ‘thuisfront’. Ik vind het jammer dat de treintaxi in Roermond niet meer bestaat.”

Heb je wel eens leuke gesprekken in de taxi?

“ Ja, soms voel ik me een beetje maatschappelijk werkster. Wildvreemde mensen stappen in en vertellen hun hele levensverhaal.”

Heb je last van files?

“Het is een heel verschil met zeven jaar geleden en nu. Ook in de stad sta ik geregeld in de file. Zeker als er Duitse feestdagen zijn. Dat is vervelend voor de klant. Het kan langer duren voordat ik bij de klant ben en een rit kan wel, als je pech hebt, drie keer zo lang duren als eigenlijk nodig is. Gelukkig komt dit niet vaak voor en klanten hebben er begrip voor. Dat is overmacht.”