Clemens Dresselaars (62) is psycholoog maar heeft ook een eigen restaurant gehad, heeft met jongeren gewerkt en is kwaliteitsadviseur midden- en kleinbedrijf geweest. Tegenwoordig is hij organisatie-advsieur. In deze functie komt hij vaak mensen tegen die een probleem hebben in hun team. Deze mensen begeleidt hij individueel. Hij heeft een eigen praktijk waarin hij speciale wandelingen aanbiedt.

Wat doet een wandelcoach?

Clemens: “Het is een bepaalde manier van coachen van mensen met dingen waar ze mee zitten of waar ze problemen mee hebben. Dat coachen doe ik al lopend. We gaan niet tegenover elkaar aan tafel zitten maar we wandelen door de natuur. Ik merk dat deze manier van coachen hele andere gesprekken oplevert. Tijdens het lopen is alles in beweging en ik zie dat men gemakkelijker op andere thema’s komt. Wat ook bijzonder is dat je tijdens het lopen elkaar niet aankijkt en daardoor de ruimte hebt om over dingen na te denken. Je krijgt een ander soort gesprek.”

Waarom heb je voor deze manier van coachen gekozen?

“Ik heb een jaar of tien geleden een wandeltocht naar Santiago gemaakt vanuit Zuid-Frankrijk. Op die tocht merkte ik dat ik als het ware allerlei lagen van mezelf afpelde. Ik maakte de tocht alleen en ik dacht dat ik wel wist wat dat inhield. Ik wandelde toen ook al veel. Maar om dat iedere dag te doen, zes weken lang, is toch iets anders. Ook kreeg ik te maken met weer en wind en ik wist niet waar ik ’s avonds zou slapen. Ik kreeg erg te maken met onzekerheid. Ik dacht ook dat ik erg eenzaam zou worden. Dat ik misschien zou verpieteren. Niets bleek minder waar omdat ik allerlei mensen tegen kwam die ook deze tocht maakten. Ik was ook altijd al bang voor honden, dat ze me zouden bijten. Een oude angst die weer boven kwam. Tijdens deze wandeltocht ging ik me steeds minder druk maken over allerlei dingen. Ik liet, gaande de weg, veel angsten en onzekerheden los.”

Was toen het idee geboren?

“Ja, ik dacht als ik in Nederland terug ben, ga ik voor mensen zoiets organiseren. Ik heb gemerkt hoe het voor mij werkt en volgens mij zou het voor andere mensen ook zo zijn. Dus ik organiseer nu minstens een keer per jaar een drie daagse wandeling in Zuid-Limburg. Dat is dan voor mensen die lopend willen stil staan bij vragen of problemen die ze hebben. Waar ze in de drukte en de waan van de dag niet aan toe komen om eens goed over na te denken.”

Hoe ga je te werk?

‘We gaan met een groep tussen de vier tot acht personen. Dat is niet alleen! Maar wat in de groep geldt is dat iedereen er voor zichzelf is. Er zijn uren dat we, volgens afspraak, in stilte lopen. Mensen zeggen vaak na afloop dat dit het mooiste was dat ze hebben meegemaakt op de tocht. Als je stil bent, ga je andere dingen zien en horen. Je gaat luisteren naar de vogels en andere geluiden, je ruikt bewust. Als je praat met elkaar, heb je daar geen oor en oog voor.”

Levert het wat op voor de mensen?

“Wij trekken van plek naar plek en soms is dat een herberg maar het kan ook een klooster zijn waar we eten en overnachten. We zijn drie nachten van huis. De mensen in de groep komen ook nader tot elkaar en worden elkaars coach. Soms zijn het mensen die voor een operatie staan en daar tegenop zien en soms is het gewoon een vraag. Bijvoorbeeld of je je werk wel moet blijven doen of een andere baan moet zoeken of een andere functie in het bedrijf moet ambieren. Dus gewoon alle mogelijkheden gaat overwegen. Vaak zitten belemmeringen om iets te doen alleen maar in je eigen hoofd.’