Chantal Koolen is pas 22 jaar en zij heeft al ruim een jaar een eigen broodjeszaak. Hoe kon zij dit realiseren en hoe zien haar dagen er uit?

Vertel eens, hoe is het allemaal zo gekomen?

Chantal: “Ik heb er eigenlijk nooit aan gedacht om een eigen broodjeszaak te beginnen. Maar ik kreeg bij mijn vorige baas geen verlenging van mijn jaarcontract. Dus ik zat zonder werk. Mijn ouders en ik gingen toevallig naar deze broodjeszaak om iets te eten en toen hoorden we dat de eigenaresse wilde ophouden met de zaak. Mijn vader was meteen geinteresseerd. Hij maakte voor die avond een afspraak.”

Jij zag het ook zitten?

“Een week later was ik al open! In sneltreinvaart gepoetst, inkopen gedaan, alles geregeld. Dat had nooit gekund zonder hulp van mijn ouders.”

Heb je daar een opleiding voor nodig?

“Nee, ik heb op de detailhandelsschool gezeten. Maar dat was niet zo’n succes. Ik verkoop geen alcohol en ik heb geen personeel, dus kon ik zo beginnen. Ik heb wel ervaring in de horeca, in de bediening.”

Wat komt er allemaal bij kijken?

“Ik moet nu het eten zelf maken, de inkoop, de boekhouding, de bediening, de aankleding van de zaak. Het is wel zwaar maar dat heb ik er graag voor over,”

Hoe is de zaak ingericht?

“Vooraan heb ik een vitrine met een bar. Als je dan doorloopt heb ik zes tafeltjes. Dus je kunt bij in alle rust je broodje eten. Ik ben nog steeds bezig om eigen dingen toe te voegen aan de inrichting. Dat moet groeien.”

Heb je een uitgebreide kaart?

“ Ik heb dus allerlei soorten broodjes, soepen, uitsmijters, pasteitjes, saté’tjes, eigenlijk een uitgebreide kleine kaart. Ik heb zelf aan de bestaande kaart pannenkoeken, donuts, fruitsalades en wafels toegevoegd.”

Heb je hulp in de zaak?

“Van mijn ouders, mijn broer en enkele vriendinnen krijg ik heel veel hulp.”

Verleen je ook nog extra service?

“Ik bezorg ook, bijvoorbeeld aan bedrijven, advocatenkantoren, het ziekenhuispersoneel en tankstations. In het begin waren dat twee of drie bedrijven en dat worden er steeds meer. Tegenwoordig doe ik ook champagneontbijten.”

Dus alles loopt van een leien dakje?

“Nu wel, in het begin was het moeilijk. Ik had geen ervaring met een eigen zaak en moest alles zelf uitvinden. Het gaat allemaal steeds gemakkelijker. In het begin was ik doodmoe en vroeg ik me wel eens af waar ik het allemaal voor deed. Maar het is eigenlijk alleen maar leuker geworden.”