Toke Michiels (80) woont al haar hele leven in Thorn. Zij kent daar iedere steen en is niet meer weg te branden.

Waar bent u geboren in Thorn?

“Op de Wijngaard, de deftigste straat van Thorn. De notaris, de dokter en een directeur woonden in de straat. Wij als bakkersfamilie woonden daar tussen. Wij hadden een bakkerij en daarbij de bakkerswinkel. Ik hielp graag mee in de bakkerij en in de winkel, liever dan poetsen.”

Heeft u nooit de drang gevoeld om uw geluk buiten Thorn te zoeken?

“Nee, mijn man kwam ook uit het dorp. Ik kende hem al vanaf mijn elfde jaar. Hij werkte bij ons in de bakkerij. Toen ik 24 en hij 34 jaar was, zijn we getrouwd. We hebben zeven kinderen gekregen. Vijf kinderen leven nog. Mijn man is drie jaar geleden overleden. We waren 53 jaar getrouwd. En we hebben goede tijden en slechte tijden gekend. Maar we hebben het samen fijn gehad en ik zou weer precies hetzelfde doen als ik het opnieuw moest doen.”

Waar ging u na het trouwen wonen?

“In de Hoogstraat. In een groot oud huis. Het waren eigenlijk twee huizen en daar hebben we een huis van gemaakt. Mijn vriendinnen hadden allemaal heel gezellige kleine huisjes. Bij ons was alles groot met hoge plafonds. Ik heb altijd gedroomd van een klein huis.”

Bleef uw man bakker?

“Ja, mijn jongste broer nam de bakkerij over en mijn man bleef daar werken. Dat wilde ik graag zo. Mijn man was geen zakenman. Ik dacht dat ik dan alles op mijn schouders zou krijgen als wij de bakkerij over zouden nemen. Dat wilde ik niet, we hadden het fijn zoals het was. Ik heb altijd meegewerkt en de kinderen ook allemaal. Het is altijd goed gegaan. Mijn man heeft tot zijn drie en zeventigste jaar gewerkt. Mijn broer was toen zestig jaar en toen is de zaak verkocht want we hadden geen opvolger.”

Hoe ging het verder?

“Mijn man kreeg met vier en zeventig jaar een hersenbloeding. Ik heb hem toen dertien jaar verzorgd. Maar hij was niet meer dezelfde. Hij kon niets meer. Langzamerhand heeft hij weer dingen bijgeleerd met heel veel moeite. Toen konden we niet meer in dat grote huis blijven wonen. Daar moest eigenlijk ook heel veel gebeuren aan onderhoud. Toen hebben we dat huis verkocht.”

Bent u toen in het seniorenwoning gaan wonen?

“Ja, Toen we hier gingen wonen, vond ik het heerlijk dat het klein was. Eindelijk een klein, gezellig huisje. Daar hebben we geluk mee gehad. Ik kende de burgemeester en hij beloofde mij dat ik zo’n woning zou krijgen. Ik mocht er een uit gaan zoeken. Ze zijn allemaal verschillend. Ik zocht de tweede woning uit van de zes. Het is een huiskamer met open keuken, een badkamer en een slaapkamer. Boven is ook nog een kamer en een kleine zolder. Verder heb ik tuintje, wel helemaal betegeld zodat ik niet veel werk heb. Ik ben heel blij dat ik hier woon, zalig, ik geniet ervan. Ik heb nooit ergens zo graag gewoond als hier.”