Erna (34) en Wim Stienen wonen met hun twee zonen Mex (6) en Jake (3) in een voormalig kantoor van de douane op de Napoleonsweg. Ze willen er nooit meer weg. Waarom niet?

Hoe komen jullie erbij om zo’n speciaal huis te kopen?

Erna: “Wim heeft dit huis in 1989 gekocht en ik ben in 1993 erbij komen wonen. Het is een huis van rond 1900 en Wim en zijn vader hebben samen veel verbouwd. In 1990 was het zover dat Wim er in kon gaan wonen. Gelukkig is het helemaal naar mijn smaak verbouwd. Heel eenvoudig en geen felle kleuren.”

Was er vroeger een douanekantoor op de Napoleonsweg?

“ja, daar stopte de tram uit en naar Maaseik. De mensen moesten daar hun aankopen en hun paspoort laten zien. We hebben nog het oude loket met daar achter een klein kantoortje waar de douane-beambte zat. Dat hebben we zo gehouden. Het kantoortje is nu computerkamer. Het is een huis met hoge plafonds en dikke muren. Degelijk gebouwd en daar is toen niet naar de kosten gekeken.”

Het was een kantoor dus geen keuken en badkamer?

“Vóór ons hebben er ook mensen gewoond. Voor en na zijn er wat gebouwtjes en schuurtjes aangebouwd. Die aanbouwsels heeft Wim afgebroken en er een grote bijkeuken, badkamer en toilet voor in de plaats gezet. Boven hebben we drie slaapkamers. Waarvan een van acht meter bij drie en een halve meter. Misschien woonde vroeger de douane-beambte daar wel. Dat zou goed kunnen.”

Hoe is het om te aan de Napoleonsweg te wonen?

Erna: “Het is een gevaarlijke weg met in het verleden vele dodelijke ongelukken. Er is wel wat verbeterd, maar nog steeds een gevaarlijke situatie. Zo ongeveer bij ons voor de deur hebben ze een soort slinger in de weg gemaakt. Dus nu moet iedereen remmen. Dat is best een hinderlijk geluid. Maar wij leven vooral aan de achterkant van het huis. Daar ligt onze grote tuin met een beek die meandert om onze tuin. Vanuit de tuin kijken we op het dorp dat iets lager gelegen is.”

Vertel eens over jullie tuin?

“ Zeg maar dierentuin. We hebben een ponny, vier geiten en drie honden. Volgende week komen daar twee puppies bij en we hebben vijf katten. We hebben de plek er voor. De honden (Rothweilers) hebben we ook voor de bewaking. Ze lopen los. We hebben een groot, stevig hek rondom het huis. De kinderen kunnen dus veilig spelen. Maar als de kinderen groter zijn, krijgen ze te maken met die gevaarlijke weg. Nu brengen en halen we ze natuurlijk nog. Maar ooit zullen ze op de fiets naar school moeten!”

Werk je ook nog?

“Ik werk ongeveer twee nachten per week in de thuiszorg, de terminale zorg, dus bij mensen die in hun laatste levensfase zijn aangekomen. Soms ben ik de hele nacht bezig met zo’n cliënt en soms kan ik zitten lezen of andere dingetjes doen. Ik moet natuurlijk wel wakker blijven. Als ik ’s morgens thuiskom help ik Wim met de kinderen naar school en naar oma brengen en dan ga ik slapen tot drie uur.”