Henk (63), Paul (47) en Karel (38) wonen onder de blote hemel, dat wil zeggen dat zij dakloos zijn. Iedere avond om half negen gaan ze naar de nachtopvang in de H. Geeststraat. Daar wacht een warme maaltijd, een douche en een bed. Suzanne (22) is groepswerker in het opvanghuis.
Karel, Hoe lang ben jij dakloos?
Karel:” Vanaf mijn zestiende jaar ga ik van opvanghuis naar opvanghuis. Ik wil het niet, maar niemand doet iets voor me. Ik zou werk moeten hebben. Maar omdat ik geen huis heb, krijg ik ook geen werk. Ik krijg ook geen werk vanwege mijn achternaam. Mijn familie heeft een slechte naam. Het zijn vaak kriminelen. Als een baas mijn naam hoort, neemt hij me niet!”
Wat vinden jullie ervan dat de omgeving bezwaar maakt tegen de komst van een opvanghuis?
Karel: “ Die mensen weten helemaal niet wat een dakloze is. Zij kennen niet één dakloze. Maar ze blazen wel hoog van de toren! Wij zijn gewone mensen zoals iedereen. We hebben alleen geen dak boven het hoofd. Dat heeft verschillende oorzaken. Bijvoorbeeld een scheiding, geen werk zodat je je huis niet meer kunt betalen. Je wordt uit huis gezet en voordat je het weet ben je dakloos.”
Suzanne: “Ik denk dat deze drie mensen al heel verschillend zijn. In de kranten worden dak- en thuislozen altijd over een kam geschoren. Bij de meeste mensen is het besef er niet dat het iedereen kan gebeuren.”
Beschrijf eens een dag van een dakloze?
Henk: ” Mensen zouden eens een dag mee moeten lopen, vooral in de winter. Dan weten ze pas wat het is. Wij treffen elkaar wel. Dat voordeel hebben we. We hebben elkaar nog. Anders zou het helemaal een puinhoop worden.”
Paul:” Als ik hier ‘s morgens wegga, ga ik naar het park. En dan de hele dag maar lopen. In beweging blijven. Kijk, ‘s zomers is het te doen. Bij mooi weer krijg ik de dag wel om. Maar in de winter is het een ander verhaal. En dit gaat nu al 18 maanden zo. Zolang ben ik al dakloos. Drie jaar geleden ben ik gescheiden en toen ging het bergaf. Ik heb alles verloren. “
Hoe reageren de mensen op jullie in deze buurt?
Henk: “ Er zijn totaal geen klachten binnen gekomen. Nul komma nul! Mensen denken altijd dat wij krimineel zijn en dat wij mensen lastig vallen.”
Suzanne: “Het is vooral angst van de mensen. Ik zou iedereen hier willen uitnodigen om eens te komen kijken. Ik denk dat dan heel veel vooroordelen weg zouden vallen.”
Krijgen jullie een uitkering?
Henk: “ Een daklozenuitkering en bijzondere bijstand. Om op de nachtopvang terecht te kunnen kost je dat € 4,50. Daar krijg je dus een warme maaltijd, een bed, een douche en een ontbijt voor. Als je het kunt betalen kun je zeven dagen per week bij de nachtopvang terecht.”
Karel: “Als je tenminste geen problemen maakt en je aan de regels houdt. Als je het echt te bont maakt kom je er nooit meer in. Maar dan heb je het er zelf naar gemaakt.”
Wat vinden jullie het moeilijkste aan dit leven?
Karel:”Het moeilijkste vind ik om hier ‘s morgens om 8 uur weg te gaan en pas ‘s avonds weer terug te komen. Dus de dag in te vullen.
Henk: Ja, de dag invullen. dat is erg moeilijk. We kunnen eigenlijk nergens terecht.
Zouden jullie anders willen?
Paul:” Wij hebben hier niet voor gekozen, het is ons overkomen. Wat wij het allerliefste zouden willen is gewoon: huisje, boompje, beestje. Dat willen we alledrie!