Als ik ergens last van heb, schrijf ik er een liedje over. (Foto: Marloes Bosch)
Stan Smeets (19) is enthousiast, druk, vol plannen, gedreven en gretig om zijn muziek onder de aandacht te brengen op diverse manieren. Volgens Stan is muziek maken voor hem geen hobby maar een passie.
Hoe leef je je passie uit?
Stan: “Door muziek te maken samen met anderen in een band (Hard2get) en alleen. Het zijn twee uitersten in de muziek. Met de band speel ik hard rock op elektrische gitaar in de trant van Metallica en Nirwana en als Stan Smeets speel ik rustige muziek op de akoestische gitaar en op piano en ik zing daarbij. Ik schrijf alle liedjes zelf. Als ik speel bij uitvaarten of feestelijke gebeurtenissen, speel ik ook covers.”
Wanneer ben je begonnen met muziek te maken?
“Toen ik tien jaar was, ging ik piano spelen, mijn broertje speelde gitaar. Omdat ik veelzijdig wilde zijn, ging ik ook op gitaarles. Op de middelbare school ontmoette ik mijn beste vriend en hij was een goede drummer. Met hem samen en mijn broertje hebben we de Kunstbende gewonnen en opgetreden in de Melkweg in Amsterdam. Maar wat ik nu speel is totaal anders dan toen. Ik studeer in Tilburg op de Rock Academie.”
Vertel iets over je optredens als solo artiest?
“Ik probeer mijn liedjes wel met dezelfde energie als in de band te brengen maar op een rustige manier. Dat kan zijn bij uitvaarten maar ook tijdens een huwelijksfeest of andere feestelijke gebeurtenissen. Ik vind dat sommige hard rock liedjes ook op een rustige manier gebracht kunnen worden. Een liedje kan op allebei de manieren meeslepend zijn. Mijn mooiste tekst gaat over een meisje dat mij fascineerde. Ik heb het voor haar gespeeld en gezongen, klef hé? Tussen haar en mij is het niets geworden, zij heeft nu al vijf jaar dezelfde vriend. Hij is groter, ouder en sterker dan ik dus...”
Wat wil Stan Smeets nog meer?
“Drie jaar geleden is mijn tante overleden. Toen heb ik de dienst opgeluisterd met mijn muziek. Dat vond ik heel mooi om te doen en daar ben ik ook trots op. Toen kwam ik op het idee om dit ook voor andere mensen te gaan doen. Ik denk dat ik dat goed aankan. Als mensen emotioneel zijn, stel ik me daar voor open. Ik laat emoties toe en doe er alles voor zodat mensen geraakt worden door mijn optreden. De uitvaart van mijn tante raakte me natuurlijk persoonlijk maar elke uitvaart doet me wat. Toen een nieuw crematorium opende heb ik op de open dag gespeeld. Dat was fantastisch. Ik wil graag spelen bij begrafenissen en crematies met mijn eigen repertoire en natuurlijk de wensen van de familie uitvoeren.”