rappers Silvinio: Toen ik klein was luisterde mijn moeder altijd naar soulmuziek. Dan krijg je al het gevoel voor deze muziek mee. Ik had een oudere zus die gek was op Maikel Jackson en een broer die naar rap luisterde. Dat was begin jaren 90. Ik keek op naar mijn broer en wilde mee doen. Het liedje van Brainpower, een dansplaat kwam uit. Ik kon hem helemaal meerappen. Ik was toen 10 jaar. Een onderwijzeres op de basisschool raadde me aan om er een hobby van te maken. Ik ging zelf teksten schrijven. Eerst heel eenvoudig. Ik zei tegen niemand dat ik rapte omdat ik het niet stoer vond. Later ging ik teksten maken over meisjes en over dingen die niet mogen. Ik heb niet echt een stijl maar ben heel veelzijdig. Je hebt bijvoorbeeld gangster-rap, dat spreekt me niet aan. Verder bijvoorbeeld party-rap en natuurlijk protest-rap. Ik ben eigenlijk een solo artiest maar soms treed ik op met Mohamed. We hebben laatst op het podium gestaan in de Azijnfabriek en op vijf mei hebben op het Munsterplein. We zijn van plan om in de toekomst vaker samen op te treden. Ik ben dagelijks met rap bezig. Mohamed: Mijn vader was altijd met muziek bezig. Ook al toen hij nog in Marokko woonde. Toen ik een jaar of acht was, gingen mijn broers rappen. Dat ging ik eigenlijk automatisch ook doen. In het begin was het eigenlijk helemaal niet goed wat ik deed. Maar het werd wel steeds beter. Mijn zusje nam mij een keer mee naar De Terp. Daar kregen we begeleiding in het rappen van ervaren rappers en de jongerenwerker. Silvinio en ik geven nu workshops op basisschool De Zonnewijzer. Ook op bc het Mozaïk worden workshops rappen gegeven. Silvinio: Ik wil journalist worden maar ik blijf wel raps schrijven. Mohamed: Ik denk niet dat ik in Nederland met rappen een boterham zou kunnen verdienen. Als ik in Amerika zou wonen, misschien wel. Hier is die kans heel klein.