Hallo Moon,

Gisteren was een oude vriend bij mij op de koffie. Ik ken hem al minstens dertig jaar. We hadden het over vrijgevigheid. Hij dacht dat als hij veel geld zou hebben, hij veel weg zou geven aan anderen die het minder hadden. Nu is het zo dat hij gepensioneerd is, een mooi pensioen heeft opgebouwd en ook nog een leuke cent bijklust. Ik vroeg hem wanneer hij dacht dat hij genoeg geld zou hebben om iets weg te geven. Hij antwoordde als hij bijvoorbeeld een leuke erfenis zou krijgen of in de prijzen zou vallen bij een loterij. Beide opties zijn niet te verwachten omdat hij geen rijke verwanten heeft en ook niet mee speelt in een loterij. iK vroeg hem hoe goed hij zichzelf kende en ben van mening dat als hij nu niets geeft, hij nooit iets geeft. Wat vindt hij ‘genoeg? Er kan altijd iets bij. De wensen worden groter en groter en de geldbuidel daardoor kleiner en kleiner. Blijft niets voor een ander over. Logisch toch?

Frappant is dat als je het mensen vraagt, ze altijd veel aan een goed doel zouden geven, als ze veel geld zouden hebben. Ze denken dat ze een royaal mens zijn. Dat is ook zo maar vooral voor zichzelf. Ook een punt is dat als je geen geld hebt, geldzorgen hebt. Maar ook als je veel geld hebt, heb je ook geldzorgen omdat je bang bent het verkeerd te gebruiken en kwijt te raken en de hand daarom op de knip houdt.

Groetjes, Mar

Hoi Mar,

Wat heb je dat super goed geformuleerd, echt waar, wat ben jij wijs, vrouw. Ik meen dat. Het is inderdaad zo, dat ik altijd zeg: Als ik de vijf miljoen zou winnen, dan is dat waarschijnlijk het einde van mijn huwelijk. Ik wil alles weggeven, en Bert wil alles houden en dat zou onze relatie niet veel goeds doen. Maar nu ik er zo over nadenk, je hebt helemaal gelijk. Natuurlijk zou ik mijn familie wat toeschuiven, maar ik zou al aan niemand vertellen, hoeveel ik gewonnen heb. Dat is al deel van een hebberig plan. Ik zou er lang over nadenken wat ik eigenlijk zou willen. Een boot? Ah bah, nee hoor, die heeft veel te veel onderhoud nodig en waar moet je heen varen? Wil ik stoppen met werken? Nee, ook nog niet. Bert zou gisteren nog stoppen, heb ik die weer op de bank liggen. Een huis met een zwembad? Ook niet. Een dikke auto? Ik ben net zo dol op mijn Peugotbolletje van 2000 (jaar en bedrag).

Als we in Griekenland zijn, kijken we altijd naar huisjes om een zaakje in te beginnen of gewoon om in te wonen. Maar om nu nog te gaan emigreren of steeds naar hetzelfde plekje te moeten gaan..... Maar dromen mag altijd, toch?

Het komt er gewoon op neer, Mar, dat ik een tevreden mens ben. Ik heb nu een prachtige, nieuwe, mooie voordeur, echt een voor ‘betere lui’. Maar het is maar een deur, die vorige ging ook open en dicht. Wat ik wel zou willen is gewoon dat ik nooit meer zorgen om geld zou hebben. Dat ik de rest van mijn leven op dit niveau kan doorgaan. Maar dat kan ook niemand je garanderen. Evenals gezond blijven, geen oorlog mee te hoeven maken, of natte voeten krijgen.

Enfin, ik heb net weer een bekeuring gekregen. Na de eerste reactie (Shitt, f *cing stelletje struikrovers, bandieten, even internetbankieren en weg is dat euveltje. Daar kan ik ook blij van worden.

Tot weer!

Moon