Henk Douven (45) is stamgast van Café De Weegbrug in RoermondVijftien jaar lang was ik zelf de kastelein. Eerst in café Salvador, daarna in de Hanenbar toen n De Pauw. Op een bepaald moment had ik het een beetje gehad met de horeca. Tegenwoordig werk ik al een jaar of zes voor een pakketdienst. Twintig jaar geleden ben ik naar Roermond gekomen, Ik ben in Ospel geboren. Ik ben altijd graag in de kroeg gekomen en nu nog steeds. Ik kom geregeld in allerlei café’s maar De Weegbrug is wel mijn favoriete café.
Gezamenlijke passieNa het werk even naar Truus voor een kop koffie of een lekkere Grimberger van het vat. Op een gegeven moment raakten we aan de praat en zij vertelde dat ze met life muziek wilde beginnen. Muziek is altijd mijn grote passie geweest en dan vooral blues. Ik heb ooit samen met Bert Vossen Moulin Blues opgericht in Ospel. Dus het was helemaal in mijn straatje en ik wilde Truus wel mee helpen om iets op te zetten. Ik vind het heel knap van Truus. Ze is niet meer heel jong en heeft toch met hart en ziel het roer omgegooid in haar café. Ze is nu helemaal thuis in de blueswereld en ze krijgt heel veel gedaan van de muzikanten. Als een boeking lukt is ze zo blij als een kind.
PrivéMijn vrouw Kathelijne en ik zijn lang bezig geweest met proberen kindjes te krijgen. Dat lukte niet. Wij zijn begonnen met pleegzorg. Sinds vier jaar hebben we twee pleegkinderen, twee broertjes die iedere veertien dagen een weekend bij ons komen. Een tweeling van 11 jaar. Dat was voor ons niet genoeg en we dachten over adoptie. Toen ik voor deze beslissing stond ging ik vaak na mijn werk naar De Weegbrug om even tot mezelf te komen en na te denken over hoe ik verder wilde met mijn leven. Wel of niet adopteren? Kathelijne en ik besloten om een of twee kindjes te adopteren. Dat lukte! Sinds anderhalf jaar hebben we twee dochters, zusjes van elkaar, in Ethiopië geboren, Toen was Dagmarit zes jaar en Aberash drie jaar. Ze wonen nu anderhalf jaar bij ons en het gaat fantastisch.
DromenMijn droom is eigenlijk altijd geweest dat ik een eigen café zou hebben met veel life muziek of in ieder geval iets met muziek bijvoorbeeld concerten organiseren. Op het gebied van muziek lag ook de klik met Truus. Zij heeft aan de inrichting bijna niets veranderd. Een echt bruin café. Ze heeft wel in een hoekje een mooi podium gemaakt. Een mooie schouw waar alle artiesten die optreden hun naam op zetten. Er hangen ook veel posters van de artiesten met een persoonlijke boodschap.
De bluesHet is natuurlijk niet zo’n groot café. Tijdens een optreden laten we ongeveer honderd gasten toe. Er moet ook nog ruimte zijn om je te kunnen bewegen. Het gevolg daarvan is dat Truus entree moet heffen als er een optreden is. In het begin waren het kleine bandjes maar tegenwoordig zijn het bekende namen. Daar zit een kostenplaatje aan vast. Je krijgt te maken met bookingsbureau’s. Kijk, in zo’n geval bedraagt de entree € 10,00. Er is een grote vaste club opgericht, die deze grote namen naar De Weegbrug haalt. Deze club heeft 45 leden en zij betalen vijf euro per maand en op die manier kunnen ook artiesten betaald worden. Op 16 november speelt Danny Bryant’s Redeyeband in het café. Een wereldnaam op blues gebied. Op 12 december organiseert Truus een disk jockey avond. Samen met gast disk jockey Michiel draai ik plaatjes. Om de beurt een half uur.
Laatst heb ik in De Weegbrug mijn twintig jarig missionarisfeest gevierd. Toen ik twintig jaar geleden naar Roermond kwam, zei Rinus Peters tegen mij ‘Wat moet een jongen uit Ospel nu in Roermond. Je bent een missionaris.’ Ik kreeg ook nog de titel ‘Parel van de Peel’, Deze titels heb ik altijd gehouden. Het feest was hartstikke leuk. Ik heb artiesten uit Roermond uitgenodigd om te komen optreden en de opbrengst is naar een goed doel gegaan. Hierbij wil ik nog eens alle medewerkers bedanken. De Weegbrug is uitermate geschikt voor feestjes en partijen. Intiem, gezellig en een soort huiskamer. Alsof je thuis je feestje geeft.