Ik ben verlegen van aard maar achter de camera voel ik me vrij (Foto: Gerard Boersen)

Annelies Wienen (62) kreeg een camera toen ze 17 jaar was. Toen vanzelfsprekend nog met fotorolletjes. Een heel ander verhaal dan tegenwoordig. Je moest de foto’s laten ontwikkelen en de helft was altijd mislukt. Fotograferen was een dure geschiedenis. Dat is met digitaal fotograferen een stuk eenvoudiger.

Maak je tegenwoordig een ander soort foto’s dan vroeger?

“Ja, ik ben begonnen om familie en vrienden te fotograferen. Gewoon familiekiekjes. Toen de digitale fotografie kwam veranderde dat. Mijn dochter had een digitale camera en ik leende deze een keer om eens uit te proberen. Mijn dochter kreeg haar camera niet meer terug voordat ik er zelf een had. Ik was verloren! Dat was in 2005.”

Hoe ging het verder?

“Ik nam mijn camera overal mee naar toe. Vaak naar musea. Mijn man keek naar de kunst maar ik keek ‘anders’. In plaats van kijken ging ik observeren. Intensief waarnemen. Ik maakte ook veel foto’s in de natuur. Het gebruik van de camera maakt dat ik me kan ontspannen.”

Hoe werkt dat?

“Ik had een keer ’s nachts last van hartkloppingen. Ik kreeg daar medicatie voor maar het maakte dat ik bang was om er op uit te gaan. Ik wilde niet dat het een fobie werd. Om die reden nam ik mijn camera mee als ik uit ging. Om me af te leiden. Om niet steeds aan mijn hart te denken. Ik was gefocust op het maken van foto’s en niet op mezelf. Ik heb nooit meer last van hartkloppingen gehad.”

Wat doe je met al die foto’s?

“Op een gegeven moment vond ik het leuk om ze aan familie te laten zien. Daarom heb ik ze op internet gezet. Ineens kreeg ik commentaar op mijn foto’s van vreemden. Eerst van iemand uit de Achterhoek, toen van iemand uit Venezuela... Er ging een wereld voor me open!”

Raakte je verslaafd aan internet?

“Dat kun je wel zeggen. Maar dat is nu niet meer zo. Mijn opzet is gewoon ontspanning en alleen de allermooiste foto’s zet ik op internet. Ik wil niet meer veel te veel voor de computer zitten. Ik heb bijvoorbeeld nu al twee weken geen foto meer op internet gezet. Dat is lang hoor. Mijn actuele foto’s staan op mijn flickr-pagina (zie link onderaan).”

Wat fotografeer je graag?

“Op dit moment: mensen. Daar moet je lef voor hebben en dat ontbreekt bij mij eigenlijk. Mensen zijn er niet altijd blij mee als je hun fotografeert. Soms krijg ik opmerkingen die niet prettig zijn. Maar vraag ik ze van tevoren, krijg ik geposeerde foto’s. Meestal fotografeer ik mensen in een museum als ze naar kunst kijken. Ik kom veel in musea omdat mijn man geïnteresseerd is in kunst. Ik fotografeer ook zijn kunst. Hij schildert en beeldhouwt.”

Wil je zelf een keer exposeren?

“Nee, dat is veel te duur en het levert niets op. Ze moeten afgedrukt worden en ook nog ergens op geplakt worden. Ik heb zelf geen foto’s aan de muur. Daar heb ik geen behoefte aan en ik vind het niet zo mooi, foto’s aan de muur.”

Wat heb je er dan aan?

“Het gaat mij vooral om het fotograferen zelf. Ik heb laatst 300 foto’s gemaakt op een expositie van mijn man. Mijn flitser is kapot en ik moet de camera laten repareren. Dat gaat vier weken duren. Dan krijg ik afkickverschijnselen. Nu heb ik gezien dat de meeste foto’s van die expositie onscherp zijn maar dat kan me niks schelen. Ik heb genoten van het fotograferen.”