Karl-Heinz (77) en Ursula (71) Eickmanns uit Rahtheim/Huckelhoven in Duitsland zijn al 50 jaar campinggasten bij Harry en zijn zus Lia van Camping Van Ass en vriendin Alda in De Weerd. Het zijn niet alleen graag geziene gasten maar ook vrienden van elkaar geworden. De Eickmanns kunnen zich niet voorstellen om niet de zomer door te brengen op deze camping in Roermond.
Herinneren jullie je nog het eerste jaar dat jullie bij Van Ass kampeerden?
Ursula: “Wij zijn zakenmensen. We hadden een zaak in elektrische artikelen in Rathheim/Huckelhoven met 15 man personeel. Rathheim is maar 23 km van Roermond. Mijn ouders woonden boven de zaak en dáár boven woonden mijn man en ik en onze twee kinderen. Mijn moeder lette overdag op de kinderen en ik werkte ook in de zaak. Wij kampeerden toen vaker in de weekends met de kinderen zodat mijn moeder tot rust kon komen. Toen hadden we nog een tent.”
Karl-Heinz: “Als we nodig waren in de zaak waren we snel ter plaatse. Onze zoon Karl-Heinz heeft de zaak niet overgenomen maar werkt voor een baas. Hij heeft wel hetzelfde beroep gekozen.”
Vanaf toen al bij Van Ass?
Ursula: “Altijd bij Van Ass. De kampeerweide was nog heel klein. Elektriciteit hebben we zelf aangelegd, dat was ons vak! Een zus van mij met haar gezin kwam ook kamperen. Ik moest op zaterdag soms terug naar de zaak als het druk was. Na een paar jaar kregen we ons derde kind. Ik kampeerde gewoon met mijn dikke buikje. Een paar weken na de bevalling waren we weer terug op de camping met baby.”
Karl-Heinz: “We hadden toen nog steeds de tent. Het was wel een heel grote tent. Na enkele jaren hebben we dan een caravan gekocht. We hadden toen ook al een speedboot. Later hebben we een zeilboot gekocht.”
Kwamen de kinderen graag mee?
Ursula: “Onze kinderen Karl-Heinz, (52), Suzanne (50) en Doris (45) vonden het op de camping geweldig. Suzanne is drie jaar geleden gestorven. Zij is 15 jaar ziek geweest. Dat is een groot verdriet voor ons. Haar twee kinderen kwamen vaak mee naar de camping. Toen onze kinderen groter werden hadden we een caravan en een sta-caravan. Ze brachten vriendjes en vriendinnetjes mee en wilden ook wel eens alleen zijn. Wij noemden de kleine caravan onze ‘knutsch-kugel’ (knuffel-bol). Het was nooit saai. Karl-Heinz staat met zijn vrouw Tanja en dochtertje Celine naast ons op de camping. Dus ook al zeker 45 jaar! Hij heeft zijn vrouw zelfs op de camping leren kennen. Een Duits meisje. Onze Doris woont in Frankfurt met man en kind.”
Was er veel te doen op de camping?
Karl-Heinz: “Harry van Ass vertelde dat heel vroeger bij buurman Barten de meisjes kampeerden en bij hun de jongens. Dat moest gescheiden blijven volgens de toenmalige wet. Maar dat was nog voor onze tijd. In het begin kampeerden wij samen met nog vier families. De volwassenen en ook de kinderen amuseerden zich voortreffelijk. Het was er rustig en er werden eigenlijk geen activiteiten aangeboden. Er waren de weiden met fruitbomen. Daar mochten we van plukken. De hobby van Harry waren de pony-paardjes. De kinderen reden daarop. Voor hun was het een paradijs. Er was natuurlijk ook de beugelbaan. Lia had een klein winkeltje en daar kon je de hoognodige etenswaren kopen. Ook had Lia het vervoerbedrijf voor de melk. Dat was met paard en wagen. Toen leefde moeder Van Ass nog. Moeder hield alles in de gaten en wist overal van. “
Is er in de loop van de jaren veel veranderd?
Karl-Heinz: “De camping werd steeds groter. Het Lateraal Kanaal werd gegraven en er werd land bij gekocht tot de grootte van camping van nu. Er kwam een aanlegsteiger voor de boten. Toen het nog een kleine camping was, kende iedereen elkaar. Dat was heel knus. Het café was er nog en daar werd vaak gedanst en gezongen. Wij waren zelf ook nog jong. Er staan meer families al heel lang bij Van Ass.
Tegenwoordig fietsen mijn vrouw en ik veel in de omgeving. We hebben geen boot meer. Wij wonen nog steeds in hetzelfde huis maar onze zaak bestaat niet meer.”
Ursula: “Lia en Harry waren voor onze kinderen altijd een oom en tante. Ze waren gek op onze kinderen. Ze gingen met Harry naar tentoonstellingen met de pony’s. Ze hielpen mee om de pony’s te verzorgen en Harry won veel prijzen. Wij voelen ons familie van elkaar.”